دانلود مقاله ترجمه شده رابطه میان هوش و خلاقیت در کودکان سرآمد و غیر سرآمد

چکیده

از دیرباز به رابطه متقابل میان هوش و خلاقیت اشاره شده است. با این حال، هیچ توافقی در مورد نحوه ارتباط این دو سازه مجزا وجود ندارد. در این راستا فرضیه هایی وجود دارد مبنی بر اینکه هوش تنها در هوش بهر 120 منجر به تقویت خلاقیت می شود. در مطالعه حاضر به منظور تبیین این مسئله، رابطه میان هوش و خلاقیت با استفاده از مقیاس های WISC-IV و EPoC (ارزیابی خلاقیت بالقوه) در 338 کودک، شامل 118 کودک سرآمد (با هوش بهر بالای 130) و 220 کودک غیر سرآمد (با هوشبهر کمتر از 130) مورد مطالعه قرار گرفته است. بین خلاقیت و هوش همبستگی ضعیفی مشاهده شد. با این حال، کودکان توانمند در حوزه هوش کلامی (شاخص درک مطلب کلامی ≥130) در مقیاس EPoC و در تکالیف کلامی به نحو معنی داری نمرات بالاتری کسب کردند. افزون بر این، این تاثیر آستانه ای تنها در همبستگی میان تفکر یکپارچه کلامی و استدلال ادراکی و یا سرعت پردازش مشاهده شد. بنابراین یافته های این مطالعه حاکی از آن است که تاثیر آستانه ای وابسته به نوع فرآیند دخیل در ابراز خلاقیت (تفکر واگرا یا همگرا)، حوزه خلاقیت (کلامی یا نموداری) و مولفه های هوش می باشد. روی هم رفته، این نتایج نشان می دهد باید سرآمدی یا استعداد بالا را بر اساس مهارت در حوزه شناختی مفهوم پردازی کرد، نه صرفا بر اساس تمرکز بر مفهوم هوش؛ از طرفی باید میان استعداد هوشی و استعداد خلاقیت تمایز قائل شد. 

1-مقدمه

از دیرباز تیز هوشی به معنی عملکرد بالا در آزمون های هوشی است. به عنوان مثال، معیار سازمان بهداشت جهانی در مورد تیزهوشی صرفا بر هوش عمومی استوار است (هوش بهر کلی ≥130). با این حال، اتخاذ رویکردهای مقوله ای در حوزه هوش منجر به گسترش دامنه تعریف انواع مختلف تیزهوشی بر اساس نیمرخ های فردی شد (آشتر، لوبینسکی و بنبو، 1996؛ میلگرام و هونگ، 1999)...