چکیده
تنظیم ترجمه mRNA ایستگاه بازرسی اصلی در شار اطلاعات از ترانسکریپتوم به پروتئوم است. آنچه در کنترل ترجمه ضروری به نظر می‌رسد، به عوامل با عمل هم عرض، پروتئینهای متصل شونده به BPRs) RNA ) و RNA های کوچک است که به mRNA متصل شده و قابلیت ترجمه شدن آن را دگرگون می‌سازند. این مقاله به صورت خلاصه سازوکارهایی را که توسط RBPs ترجمه mRNA را تنظیم می‌نمایند، با تمرکز ویژه بر روی اتصال آنها به منطقه ترجمه نشده 3́ بررسی می‌نماید. همچنین این مقاله در مورد اینکه فن آوری های با بازده بالا چگونه لایه های حساسی از پیچیدگی را آشکار می‌نمایند و به حل مسئله‌ی تنظیم ترجمه در مقیاس گسترده ژنومی کمک می‌نماید.
1-مقدمه
کنترل ترجمه حالتی شایع در تنظیم بیان ژن است که عمدتا به همبستگی ضعیف مشاهده شده بین ترانسکریپتوم و پروتئوم ([1، 2] و منابع در این مورد) بستگی دارد. این حالت از کنترل اجازه می دهد تا تغییرات سریع در بیان ژن رخ دهد و برای انواع مختلفی از شرایط ریستی استفاده شود و بدینوسیله روابط ویژه‌ای را در مواردی به دست آورد که در آن نسخه برداری از هسته، کاهش یافته و یا متوقف می‌شود، از جمله استرس سلولی یا نمو اولیه [3، 4]. سوبسترای کنترل ترجمه فقط RNA پیک (mRNA) برهنه نیست، بلکه mRNA پوشیده شده با پروتئینهای متصل شونده به RNA (RBPs) که تشکیل دهنده‌ی ذرات ribonucleoprotein RNA یا RNPs نیز مقصد این کنترل می‌باشد...