دانلود مقاله ترجمه شده نقش نوتراسوتیکال ها در مدیریت اوتیسم

اوتیسم و اختلال های مرتبط با ان، که شیوع آنها به صورت فزاینده ای رو به رشد است، سندرم های رفتاری تعامل کلامی و غیرکلامی، و اجتماعی شدن هستند که به دلیل ناهنجاری های عصبی-رشدی رخ میدهند. جدیدترین مطالعات نشان می­دهند که شیوع اختلالات اوتیستیک در مقیاس جهانی 1% است. سبب شناسی اختلال اوتیسم چندعاملی و چندبعدی است که این امر مداخله درمانی را دشوارتر میسازد.  عدم تجانس عوامل ژنتیکی،  استرس اکسیداتیو، مکانیسم خودایمنی، و مکانیسمهای اپی ژنتیک، سبب پیجیده تر شدن طبیعت آسیب شناسی این اختلال شده اند. استفاده ازنوتراسوتیکال­ها برای درمان این اختلال، یک راهبرد امیدبخش، به خصوص در برخی از حوزهها است و از رویکردهای دیگر جالبتر می­باشد. این مقاله به صورت نقد و بررسی به تحلیل نقش ویتامینها و عوامل همراه با ان، اصلاحات رژیم غذایی و ناهنجاریهای روده و معده، پروبیتیکها و پریبیوتیکها، فیتوکیمیکال ها، و عوامل محیطی میپردازد تا اثربخشی فعالیت­های تغذیه محوری را که برای مدیریت این اختلال صورت گرفته است را بررسی کند. این مقاله مروری نظامدار از کوششهای کنترل شده تصادفی و دارونمایی برای نقد شواهدی ارائه میدهد که از استفاده از تغذیه درمانی در درمان اختلال اوتیستیک حمایت میکنند. نتایج با استفاده از تمامی شواهد مرتبط که از دیگرمطالعات بالینی و اکتشافی حاصل شده اند ارائه میگرد.

اختلالات طیف اوتیستسک  سندرم­های عصبی-رشدی رفتاری از تعاملات کلامی و غیرکلامی و مهارت­های اجتماعی شدن معیوب در میان کودکان هستند که شیوع آنها به طور فزاینده ای در حال رشد است. کودکان مبتلا به اختلالات طیف اوتیستیک از نقایصی در تعاملات اجتماعی؛ زبان، مکالمه و خیال پردازی؛ و در طیف علایق و فعالیت­ها رنج میبرند. در چند دهه اخیر، اصلاحاتی که در تکنیکهای تشخیصی ایجاد شده است منجر به تمیزگذاری و تغییر در استفاده از اصطلاح اختلال اوتیستیک شده است تا اوتیسم، سندرم اسپرگر، سندرم رت، و اختلال تجزیه ای کودکی را در بر گیرد. شروع اختلالات طیف اوتیستیک در سه سال اول زندگی بوده و نسبت ابتلای مردان به آنها در مقایسه به زنان 5 به 1 میباشد (سازمان بهداشت جهانی، 1992؛ فومبون، 2002؛ راپین، 2002؛ تام و برتون، 2011؛ مرکز کنترل بیماری).

اختلالات همایندی که با اختلالات طیف اوتیستیک در ارتباطند عبارتند از بیماری­های روده ای- معده­ای ، عقب ماندگی خودکارکردی و ذهنی (بولت و پوسکا، 2002؛ سویتن و همکاران.، 2003؛ بو و همکاران.، 2010). از هر 88 کودک امریکایی، یک کودک به یکی از گونه­های اختلالات طیف اوتیستیک مبتلا می­شود و شیوع جهانی این اختلالات حدود 1% است (موهل و همکاران، 2004). در سال 2002 در عربستان سعودی 45500 کودک مبتلا به اوتیسم تشخیص داده شدند (آل-یافی و همکاران، 2011). مصطفی و همکاران و برخی از دیگر از نویسندگان عقیده دارند که در حقیقت، بسیاری از موارد اوتیسم در شبه جزیره عرستان تشخیص داده نشده باقی می­ماند؛ این نویسندگان بر این باورند که شیوع اوتیسم در عمان از هر 1000 کودک برابر 1.4 و در امارات متحده عربی برابر 2.9/1000 است (مصطفی، 2011). همچنین حدود 23-20% از کودکانی که از اختلالات طیف اوتیستیک رنج میبرند، به حمله ناگهانی مرض نیز دچار میشوند بدون آنکه آسیب شناسی زیربنایی آن را نشان دهند (تئوهاریدس و ژانگ،2011).

در میان اختلالات طیف اوتیستیک، اوتیسم به طور ویژه یک سندرم شدید است که ویژگی آن نقص قهقرایی تعاملات اجتماعی و رشد مکالمه به همراه رفتارهای تکراری بسیار افراطی و محدود و نیمرخ­های انگیزشی تطابقی است (انجمن روانپزشکی امریکا، 2000). در میان افراد اوتیستیک، حدود 85% مبتلا به اوتیسم ایدیوپاتیک یا اوتیسم اولیه هستند که دلیل اصلی آن هنوز ناشناخته باقی مانده است…