دانلود مقاله ترجمه شده اثر پرکننده های معدنی بر مقاومت به آتش

پرکننده ­های معدنی که به صورت گرماگیر تجزیه می­ شوند از جمله هیدروکسید آلومینیوم یا منیزیم ، کربنات منیزیوم ، یا ترکیبات هیدروکسید و کربنات منیزیم/کلسیم مانند مخلوط­ های طبیعی هونتیت و هیدرومگنزیت، به عنوان مواد مقاومت به آتش زیست ­سازگار و پایدار بسیار مورد تقاضا هستند. به کارگیری این مواد نسبت به مواد مقاوم به آتش هالوژنی که جایگزینش شده ­اند، دشوارتر است زیرا مد فعالیت آنها پیچیده ­تر است و در پلیمرهای مختلف، اثر یکسانی ندارند. علاوه بر اینکه حضور این مواد (تا سطح 70%) میزان ماده قابل ­اشتعال را کاهش می­دهد، سه اثر مقاومت به آتش قابل­ سنجش دیگر نیز دارد: جذب گرما از طریق تجزیه گرماگیر؛ افزایش ظرفیت گرمایی باقیمانده پلیمری؛ افزایش ظرفیت گرمایی فاز گازی از طریق حضور آب یا دی­اکسید کربن. این سه عامل برای هشت پرکننده معدنی مقاوم به آتش معمول شناسایی شده­اند و اثر آنها در آزمون­ های آتش استاندارد مانند LOI، UL94 و گرماسنج مخروطی مورد بحث و بررسی قرار می­ گیرد. با کمیت­سنجی این عوامل قابل براورد، آثار دقیق­تری که ممکن است از نظر مغفول مانده باشند نیز قابل شناسایی هستند.

-1مقدمه

1 – 1 مواد مقاوم در برابر آتش و اشتعال ­پذیری

کاربرد گسترده پلیمرهای مصنوعی، اشتعال­پذیری خانه، محیط کاری و حرکتی ما را افزایش داده است. این امر منجر به کاربرد گسترده انواع مختلف مواد مقاوم در برابر آتش شده است تا این اشتعال­ پذیری محدود شود. در سال 2008، مصرف جهانی مواد مقاوم به آتش 4.1 میلیارد دلار تخمین زده شد که تا سال 2014 رشد 7% داشته و به 6.1 میلیارد دلار خواهد رسید [1]. مواد مقاوم به آتش اولیه، مبتنی بر هالوژن­ ها بودند. این مواد که به مواد مقاوم به آتش معروف هستند، در فاز گازی عمل می­ کنند و رادیکال­ های آزاد پرانرژی مسئول انتشار شعله را با گونه­ های پایدارتر مانند Cl- و Br- جایگزین می­ کنند و بنابراین شعله را خاموش می ­کنند…