دانلود مقاله ترجمه شده قطبيت سلولي و الگودهي بافت در گياهان

قطبيت سلولي ويژگي اتفاقات يا حوادث رشد در طول(امتداد) يك جهت گيري يا يك مسير است. چنين قطبيتي بايد يك مرحله اوليه و ضروري از الگودهي بافت باشد. ويژگي جهت گيري نمي تواند تنها در سطح سيستم ژنتيك رخ دهد و بايد يك هماهنگي از اتفاقات يا حوادث در بسياري از سلول ها را ايجاد كند. يك رابطه بازخوردي مثبت بين قطبيت سلول و انتقال هورمون اكسين وجود دارد: قطبيت، انتقال جهت گيري شده ي اكسين درحالي كه انتقال به خودي خود قطبيت مستمر و جديد را القا مي كند را تعيين مي كند. ازآنجا كه قطبيت سلول، به تدريج افزايش مي يابد، اين بازخورد، منجر به تخليه انتقال و تمايز سلول هاي مربوط در طول رشته هاي تعيين شده از سلول هاي اختصاصي مي شود. كار اخير نشان داد كه جريان تخليه شده ي مشابه مي توانند يك عامل مهم تعيين كننده ي شكل سلول باشند. در مناطق جنيني نخستين، رشد سلول در امتداد جريان اكسين  از ساقه به سمت ريشه متمايل شده است. در مراحل بعدي رشد، سلول ها به جرياني مشابه از طريق رشد در تنگنا(محيط) پاسخ مي دهند، احتمالا ظرفيت بافت ها را براي جريان سيگنال ها تنظيم مي كنند. در نهايت، جريان منقطع نزديك زخم ها منتج به توسعه و رشد كالوس هاي نسبتا بي شكل(نامنظم) مي شود. به نظر مي رسد رشد دائم كالوس نيازمند شركت سلول ها به عنوان منابع  اكسين و ديگر سيگنال ها مي باشد. تصوير كلي نشان مي دهد كه الگوي سلول مي تواند از رقابت بين سلول هايي كه به عنوان منابع و كانال هاي ترجيحي براي سيگنال هاي رشد عمل مي كنند، منتج شود.

وقتي به يك سلول قطبي مي گويند كه برخي از فرايندهاي فيزيولوژيك و رشدي آن  خاص باشند يا حداقل در طول يك مسير غالب و ترجيحي برجسته تر شده باشد. متاسفانه مشابها قطبيت نيز براي اشاره به يك عبارت ترجيحي از حوادث(رويدادها) در طول يك محور تخصص يافته، صرف نظر از جهت(مسير)  استفاده شده است. قطبيت يك جزء ضروري و اوليه ي تشكيل الگوي زيستي مي باشد؛ در جنين هاي گياه، اين اولين تمايز قابل تشخيص سلول ها است...