دانلود مقاله ترجمه شده آیا روانسنجی علمی آسیب دیده است؟

آسیب شناسی در علم، زمانی مطرح می شود که پردازش های عادی در پژوهش های علمی با شکست مواجه می شود و فرضیه علمی، بدون یک رشته تلاش های هدفمند در جهت آزمودن آنها و بدون در نظر گرفتن امکان پذیر بودن آن، مورد قبول واقع می شود. دراین باره که آیا این پدیده در روانسنجی هم اتفاق افتاده یا نه، اختلاف نظر وجود دارد: فرضیه ای درباره این قضیه وجود دارد که می کوید: ویژگیهای روانشناختی کمیت پذیرند، روانسنج ها نه تنها در تأیید این مسأله شکست خورده اند بلکه اصلاً موجودیت این فرضیه را هم به سختی  درک می کنند. به نظر می رسد که تمایلات اجتماعی ویژه ای که در تاریخچه روانشناسی معاصر قابل شناسایی اند این وضعیت را ایجاد نموده چرا که روانشناسی حاضر به عنوان یک دانش کمی، فواید ایدئولوژیک و اقتصادی ثانویه ای را به همراه داشته است. این پرسش مطرح است که آیا مدل های جدید پرسش- پاسخ از این انتقاد تبرعه می شوند و مشخص می شود که هنوز این مدل ها با چالش های آزمودن جدی این فرضیه و حتی زحمت تشخیص موجودیت آن مواجه نشده اند.

علم اقدامی شناختی است که در آن دانشمندان به دنبال چگونگی عملکرد نظام های طبیعی هستند. آنها روش های مشخص خود را به کار می برند و معتقدند که این روش ها به آشکار شدن ساختار و روش های عملکرد نظام های مورد علاقه آنها کمک می کند. شخص یا حرکت اجتماعی(مانند علم) که درگیر اقدام های شناختی است، یک نظام طبیعی را می سازد که به  خودی خود، نظامی شناختی است. این نظام شناختی زمانی آسیب می بیند که قبل از ارتقا، دستیابی به دانش مرتبط با آن متوقف شود. یک مثال آشنا تعصب است: فردی به چیزهایی معتقد است نه براساس شواهد، بلکه به دلایل دیگری مانند منافع ثانویه ی این اعتقاد؛ فرد می فهمد که تعصب مانع از شناخت واقعیت می شود. میزان ممانعت بستگی به قدرت تعصب دارد. همه ما در برخی از اندازه گیری ها اینگونه عمل می کنیم و هر نوع نظام شناختی به این شکل آسیب می بیند. انسانها انگیزه های پیچیده ای دارند، اما همانطور که فروید (1957) بیان می کند: این امر می تواند به این دلیل باشد که ما به وسیله صائق ها و علایق متعارض برانگیخته می شویم و گاهی اوقات هم به خاطر نیازمان برای اعتقاد به فقدان شواهدی که فراتر از توانمان برای کشف حقیقت است.

ماهیت علم، به عنوان یک حرکت اجتماعی پیچیده، به طور قابل ملاحظه ای تغییر نموده است. همانگونه که علم در سایر عرصه های اجتماعی مخصوصاً در صنعت و سازمانهای حکومتی به طور فزاینده ای ارزشمند شده، برای حمایت شدن هم به شکلی فزاینده به آنها وابسته شده است. در نتیجه، علایق اجتماعی متعارض، علم را برمی انگیزد و زمینه ای برای ایجاد آسیب ها به وجود می آورد. در این زمینه مثالهای مشهوری وجود دارد، مانند سلطه نژاد شوروی که از لحاظ سیاسی نظریه های لایسنکو را سازماندهی نمود(سویفر،1994). جذابیت روانسنجی کمتر از این موارد است اما با این حال نمونه ای مشابه و آشکار است(میشل،2000).

تعصب مورد بحث در روانسنجی محکوم است که صفات روانشناختی مانند: قابلیت های شناختی،صفات شخصیتی وخصایص اجتماعی کمّی هستند. بررسی ادبیات روانسنجی: مجموعه ای از نظریه ها، روش ها و کاربردها را درباره قضیه کمی بودن روانسنجی آشکار می سازد. اما عاری از تلاش های جدی در جهت اثبات این قضیه است. نظریه های بیان شده (مانند نظریه های تحلیل عاملی قابلیت های شناختی و شخصیت)نوعاً کمی اند؛ برای نمونه بسیاری از روانسنج ها معتقدند که قادرند تا قابلیت ها، صفات شخصیتی و خصایص اجتماعی را از طریق آزمون های روانشناختی اندازه گیری کنند؛ و در روانسنجی کاربردی، آزمون ها کاربرد معانی اندازه گیری را ارتقا می بخشند. هنوز، اطلاعات اندکی درباره اینکه این قضیه نمی تواند درست باشد وجود دارد: تا آنجا که من می دانم هیچ برنامه پژوهشی برای آزمودن آن انجام نشده است؛ هیچ مجموعه شواهدی در جهت حمایت از آن فراهم نشده است(بعلاوه، تا جایی که من میدانم هیچ چیز)؛ و هیچ تلاشی در جهت طراحی روشهایی برای تشخیص تمایز بین کمیت و خصایص صرفاً رتبه ای، انجام نشده است. روانسنجی قضیه ای اثبات شده درباره کمّی بودن ویژگی های روانشناختی است.اما این قضیه به ندرت به عنوان یک پرسش مطرح شده و معمولاً تنها پاسخی برای آنها بوده است.