دانلود مقاله ترجمه شده ایجاد جوامع انعطاف پذیر در برابر مخاطرات از طریق برنامه ریزی بهره وری از زمین

دومین ارزیابی ملی از مخاطرات طبیعی و فناوری مربوطه به نام "برنامه ریزی بهره وری از زمین" است که نویدبخش ترین رهیافت برای کاهش خطرات قابل تحمل است. این مقاله عناصر مهم برنامه ریزی بهره وری از زمین را در کاهش خطر  توصیف می کند. همچنین بر گزینه های مهم درگیر در قاعده مند کردن فرآیندهای برنامه ریزی، انجام برآوردهای خطر و نیز شکل دهی برنامه ها برای مدیریت توسعه شهری تاکید می کند بطوری که نسبت به مخاطرات طبیعی انعطاف پذیری بیشتری داشته باشد. تحقیقات انجام شده طی دو دهه گذشته نشان می دهند که اگر دولتهای محلی انتخاب های درستی را در شکل دهی برنامه های بهره وری از زمین داشته باشند، جوامع با احتمال کمتری از خسارات شدید در جان و مال بر اثر فجایع طبیعی رنج خواهند برد.

دولت های محلی درسراسر ایالات متحده و نیز دولت های ایالتی و فدرال به آرامی درمی یابند که برنامه ریزی بهره وری از زمین ابزار مهمی برای  کاهش خسارات در بلایای طبیعی است. این یک عمل هشیارانه در سیاست است. در طول این قرن، دولت ها در هر سطحی بر برنامه هایی تاکید نموده اند که توسعه و استفاده از زمین را (که با توجه کم به قابلیت تحمل طولانی مدت نسبت به توسعه در معرض خطرات قرار گرفته است) تسهیل می سازد. این معیارهای آشنا برای همه (تغذیه ساحل، کنترل سیل، تخفیف حوادث،  هشدار و تخلیه اورژانسی ، بیمه سیل و غیره) افزایش قابل توجهی را در قرار گرفتن در معرض خسارات ناشی از بلایای طبیعی ایجاد نموده و تحمل نموده اند. این پیامدها وسیع بوده و امروزه تخمین زده می شود که مخاطرات طبیعی هزینه ای بالغ بر 500000000 دلار در هفته برای مردم ایالات متحده هزینه دربر داشته باشد (Mileti 1999).

سیاستگذاران هم اکنون دریافته اند در صورتی که می خواهیم آسیب پذیری در برابر بلایای طبیعی کاهش بیابد، رویکرد متفاوتی نیاز است. برطبق گفته هیئت کنسول تحقیق ملی درباره بلایای طبیعی (هیئت 1999) "جوامع اغلب می توانند با پذیرش برنامه های بهره وری از زمین ، کاهش چشمگیری را در خسارات ناشی از بلایای طبیعی تجربه نمایند .". در حقیقت، دومین ارزیابی ملی در مورد مخاطرات طبیعی و  فنی مربوطه نتیجه گرفتند که " هیچ رویکرد منفردی برای کاهش خطرات قابل تحمل در این زمان امیدبخش تر از افزایش بهره گیری از مدیریت دقیق و عادلانه بهره وری از زمین نمی نماید" (Mileti 1999). در این مقاله، ما ویژگی های کلیدی برنامه ریزی بهره وری زمین را بررسی می کنیم که جوامع را قادر می سازد تا این برنامه را واقعا تحقق بخشند.

برنامه ریزی بهره وری از زمین وسیله ای برای جمع آوری و تحلیل اطلاعات درباره مناسب بودن توسعه زمین های در معرض مخاطرات طبیعی است بطوری که محدودیت های نواحی مخاطره آمیز بوسیله شهروندان، سرمایه گذاران بالقوه و ماموران دولت درک شود. در تهیه برنامه ها، دولتهای محلی در یک فرآیند ساخت عمومی بکار می پردازند بطوری که مسائل و پرسش های کلیدی مربوط به استفاده از نواحی خطرناک را بتوان حل نمود...