دانلود مقاله ترجمه شده فساد در مدیریت منابع طبیعی: نکات قابل توجهی برای قانون گزاران

 چکیده

فساد یکی از دلایل اصلی عملکرد نادرست کشورهای دارای منابع غنی در تعاملات اقتصادی می باشد. در کشورهایی که حایز منابع غنی می باشند، فساد به دو شکل اصلی قیومیت و رانت جویی اتفاق می افتد. رانت جویی منابع به این معناست که افراد تلاش می کنند، به جای استفاده مفید و کارآمد از وقت و توانایی های خود، منابع کشور را به اشتراک بگذارند. و با منافع حاصل از این منابع،  دولت سعی می کند با پرداخت مکفی  هم چنان حامیان ر ا در راس قدرت نگه داشته و در نتیجه ی آن پاسخگویی و اختصاصات بودجه ی عمومی، کاهش می یابد. این مقاله به بررسی سیستماتیک تاریخچه ی منابع طبیعی و فساد پرداخته، و سیاست های جدیدی را برای قانون گذاران بومی و بیگانه طرح ریزی می کند. نتیجه گیری اصلی این است که اولویت اصلی باید به سیاست هایی در رابطه با قیومیت و رانت جویی، اختصاص داده شود. به عبارت دیگر، سیاست کشورهای دارای منابع غنی باید کمتر به سوی مدیریت کلان اقتصادی سوق داده شود، و بیشتر  بروی سازمان هایی برای جلوگیری از رانت جویی و قیومیت و البته ایجاد انگیزه و محرک برای پیشرفت قانون گزاران بخش منابع، تمرکز کند. علاوه بر این، تمام سیاست ها باید اثر قابل توجهی بر مشکل رانت جویی و قیومیت داشته ، که در این راستا بعضی سیاست های اخیر غیر کارآمد به نظر می آیند.

-1مقدمه

نیجریه و آنگولا از بزرگ ترین کشور های تولید کننده ی نفت در افریقا می باشد. این در حالیست که فساد در این دو کشور بسیار شایع می باشد. این دو کشور جایگاه صد و چهل و هفتم را در شاخص شفافیت سازی بین المللی فساد در سال 2007 را دارا می باشند. رییس کمیسیون فسادهای مالی و اقتصادی نیجریه تخمین زده است که از سال 1960، حدود سیصد و هشتاد دلار از بودجه ی عمومی دزدیده و یا توسط دولت های گوناگون هدر رفته است. بر اساس برخی محاسبات، بیشتر از یک دلار از منافع نفتی کشور آنگولا، به دلیل فساد در اوایل سال 2000، ناپدید شده است(McMillan, 2005). این دو کشور غنی در زمینه ی نفت، کشورهای غیر معمولی به نظر نمی آیند. شواهد  قابل توجهی حاکی از این است که اکثر کشورهای دارای منابع غنی از فساد در سطح بالایی، رنج می برند.

کشورهای با منابع غنی از مشکل دیگری که از آن به "بلایای(فسادهای) منابع" یاد می شود، رنج می برند. به طور  متناقض، ثروت ناشی از منابع طبیعی برای پیشرفت اقتصادی در کشور، مضر می باشد. به طور  متوسط کشورهای حایز منابع غنی رشد پایینی داشته، و از فقر، نابرابری و عدم پیشرفت های فردی رنج می برند...