چکیده
پیش زمینه: بیماری انسداد ریوی مزمن، یک بیماری وابسته به مصرف دخانیات است و به فنوتیپ های غالب مسیر هوایی و امفیزم طبقه بندی می شود. ما رابطه بین تغییرات آمفیزمی و وضعیت جهش گیرنده عامل رشد اپیترمال (EGFR) را در بیماران مبتلا به ادنوکارسینوم ریوی بررسی کرده ایم.
بیماران و روش ها: داده های بالینی ثبت شده برای 250 بیمار مبتلا به ادنوکارسینوم ریوی به صورت گذشته نگر مرور شده است. همه بیماران در دو گروه آمفیزمی و غیرآمفیزمی طبقه-بندی شدند.
نتایج: EGFR نوع وحشی در 136 (54%) و EGFR جهش یافته در 48 (19%) نفر مشاهده شد. تغییرات آمفیزمی در 87 بیمار (36%) آشکار شد. جهش EGFR در گروه غیرآمفیزمی بسیار بالا بود (p=0/0014). تحلیل رگرسیون لجستیکی چندمتغیری نشان داد که آمفیزم، عمل ریسک مستقل برای کاهش فراوانی جهش EGFR است (نسبت بخت ها = 3.47؛ p=0.005).
نتیجه گیری: داده های ما رابطه بین تغییرات امفیزمی و حالت جهش EGFR را نشان دادند. ممکن است عوامل ریسک ژنتیکی دوبه دو انحصاری برای ایجاد سرطان و تغییرات آمفیزمی وجود داشته باشد.
1-مقدمه
سرطان ریه، عامل اصلی مرگ در ایالات متحده و آمریکا است [1، 2]. پیشبینی کنونی برای بیماران مبتلا به سرطان ریه پیشرفته حتی با شیمی-پرتودرمانی رضایت بخش نیست. عامل های هدف گیرنده مولکول متعددی را میتوان در شرایط بالینی مورد استفاده قرار داد و پیشبینی های بهبودیافته درباره سرطان ریه پیشرفته بدست آورد به ویژه در بیمارانی که جهش طبیعی حاصل از بازدارنده های کیناز تیروزین EGFR در دامنه کیناز ژن گیرنده عامل رشد اپیدرمال (EGFR) دارند [3، 4]...