دانلود مقاله ترجمه شده ابقای مدیران در کارگروه حسابرسی پس از تجدید ارائه‌ی حسابداری

پژوهش قبلی نشان می‌دهد که مدیران شرکت‌ها، به خاطر از دست دادن موقعیت‌های هیئت مدیره در خارج از سازمان پس از شکست گزارشگری مالی زیان می‌بینند. با این وجود، این از دست دادن موقعیت‌های هیئت مدیره با سرعت یکسانی برای تمام مدیران خارج از سازمان رخ نمی‌دهد. برای بررسی این اختلاف ظاهری بین اقدامات مدیر و پیامدهای حاصل، تحقیق می‌کنم که آیا ابقای تک تک مدیران در کارگروه حسابرسی، به ویژگی‌های مدیر و/یا نفوذ مدیر عامل شرکت بر هیئت مدیره مربوط می‌گردد یا خیر. نتایج نشان می‌دهد که ابقای مدیران در کارگروه حسابرسی، ارتباط مثبتی با نفوذ مدیر عامل شرکت دارد و اندکی به ویژگی‌های کیفی عضو کارگروه حسابرسی مربوط می‌گردد. سپس نمونه‌ی تجدید ارائه‌های خود را بر اساس علت اصلی‌شان طبقه بندی می‌کنم و به بررسی مجدد ابقای اعضای کارگروه حسابرسی در شرکت‌های تجدید ارائه کننده می‌پردازم. نتایج نشان می‌دهد که دخالت مدیر عامل شرکت در فرآیند نامزدی می‌تواند بر ترکیب کارگروه حسابرسی در شرکت‌هایی تأثیر بگذارد که در آن‌ها، تجدید ارائه‌ها، نتیجه‌ی کاربردهای اشتباه عمدی اصول حسابداری عموماً پذیرفته شده (GAAP) می‌باشند.

-1 مقدمه

بین سال‌های 1997 و 2005، تعداد شرکت‌های تأیید کننده‌ی این موضوع که صورت‌های مالی قبلاً صادر شده، مطابق با اصول حسابداری به طور کلی پذیرفته شده آماده نشده بودند، به طور قابل توجهی افزایش یافت (GAO، 2002، 2006). در همان دوره‌ی زمانی، کارگروه‌های حسابرسی، به طور فزاینده‌ای مسئول نظارت بر روند گزارشگری مالی و کیفیت حاصل از صورت‌های مالی گزارش شده بودند (SOX، 2002؛ NYSE، 2013). در نتیجه، تجدید ارائه‌ها، علامت‌های اطلاعاتی با ارزشی درباره‌ی کیفیت کارگروه حسابرسی فراهم می‌آورند که پس از آن، در فرآیند قبلی متعادل نمودن حساب به منظور انجام اقدام اصلاحی در برابر آن دسته از مدیرانی مورد استفاده قرار می‌گیرند که به عنوان بازبین‌های بی اثر تعیین می‌شوند (فاما، 1980؛ فاما و جنسن، 1983). با توجه به پاسخ عموماً منفی بازار به تجدید ارائه‌ی صورت مالی (پالمرز و همکاران، 2004)، می‌توان انتظار داشت که فرآیند سابق متعادل نمودن حساب، منجر به اقدام اصلاحی قوی در برابر اعضای کارگروه حسابرسی گردد. با این حال، در عمل، تمام مدیران، مشروط به همان پیامدها نمی‌باشند (آگراول و همکاران، 1999؛ سرینیواسن، 2005؛ فیچ و شیوداسنی، 2007؛ هلاند، 2006). در نتیجه، تناقض در اقدامات علیه مدیران، سوالاتی درباره‌ی اثربخشی فرآیند سابق متعادل نمودن حساب مطرح می‌کند (ریچاردسون، 2005؛ هلاند، 2006). این مطالعه، این سوالات را با بررسی این که آیا ابقای مدیران شرکت‌ها در کارگروه حسابرسی پس از تجدید ارائه‌ی صورت مالی، به ویژگی‌های تک تک مدیران و/یا نفوذ مدیر عامل شرکت بر هیئت مدیره مربوط می‌گردد یا خیر، مطرح می‌کند...