چکیده
رشته های کلاژن درون بافت های پیوندی کشش پذیر به شکل مارپیچ های ضربدری، لایه های ضربدری یا توزیع شبه تصادفی مشاهده می شوند. کرنش موجب جهت گیری ثانویه شبکه های کلاژن شده در نتیجه خواص مکانیکی غیرخطی بافت های پیوندی به ازای کرنش های محدود افزایش می یابند. عموماً این بافت ها به صورت ویسکو الاستیک می باشند؛ بدین معنا که دارای خواص وابسته به زمان هستند. فرضیه ای وجود دارد که جهت گیری ثانویه وابسته به زمان رشته های کلاژن را عامل ویسکو الاستیسیته بافت های پیوندی می داند. در تحقیق حاضر، این فرضیه با استفاده از پراش وابسته به زمان اشعه ایکس بر روی بافت پیوندی درون ماهیچه ای گاو و پوست موش صحرایی حین رهاسازی تنش و خزش مورد بررسی قرار گرفته است. تغییرات بزرگی و زاویه فاصله طولی بین اتمی 67 نانومتری مولکول های کلاژن در بازتاب مرتبه سوم و پنجم، پیش و پس از اعمال بار یا جابجایی نمایش داده شده است. نتایج نشان داد که در هیچ یک از بافت های مورد آزمایش (بافت پوست موش و بافت بین ماهیچه ای گاو) و حین هیچ یک از فرآیندها (رهاسازی تنش و خزش)، بزرگی و زاویه جهت‌گیری فاصله بین اتمی کلاژن ها دچار تغییر نشده است. این مسئله نشان می دهد که عامل اصلی خواص ویسکوالاستیک رشته های کلاژن، جهت گیری ثانویه آن ها نمی باشد. از خاصیت غیرخطی (وابسته به کرنش) این بافت ها حین رهاسازی تنش می توان استنتاج نمود که شاید عامل ویسکوالاستیک بودن خواص رشته های کلاژن، فرآیند رهاسازی درون رشته های کلاژن یا سطح مشترک رشته- زمینه (ماتریکس) باشد.
1-مقدمه
بافت های پیوندی کشش پذیر مانند پوست، رگ و غلاف حاوی شبکه هایی از رشته های کلاژن درون یک زمینه نامنظم می باشند. جهت گیری ثانویه رشته های کلاژن درون این شبکه ها، مسبب خاصیت کشش پذیری عالی بافت ها و منحنی های تنش- کرنش غیرخطی آن ها است [wain wright et al. 1976]. در برخی از بافت‌های پیوندی مانند پوست یا جداره سرخرگ، کلاژن ها از توزیع تقریبا تصادفی برخوردارند...