چکیده
این مطالعه به بررسی این می پردازد که آیا ضعف کنترل داخلی اساسی (ICW) بانک های تجاری ذخایر و مقررات وام زیان ده را تحت تاثیر قرار می دهد. قانون گذاران بانک برای بهبود روش های کنترل داخلی بانک ها در جهت به دست آوردن برآوردهای دقیق از قرار گرفتن در معرض وام های زیان ده مشتاق بوده اند. GAO (1991، 1994) گزارش می دهد که ذخایر وام زیان ده اغلب بر اساس نرخ ضرر تاریخی حتی برای وام های بزرگ، به جای ارزیابی اختلال وام های فردی تعیین می شود و ذخایر وام زیان ده گزارش شده شامل مقدار قابل توجهی از ذخایر مکملی است که به در معرض وام زیان ده قرار گرفتن مرتبط نیستند. ما انتظار داریم و دریافتیم که بانک های دارای ICW اصولی، به طور متوسط، ذخایر و مقررات وام زیان ده بالاتری در سال های ICW نسبت به سال های بدون ICW دارند. ما همچنین دریافتیم که بانک ها ICW با اقدامات اصلاحی موفق دیگر دارای سطوح بالاتری از ذخایر وام زیان ده و یا مقررات در سال آینده نیستند، در حالی که بانک هایی که گزارش ICW اصولی در هر دو سال جاری و سال بعد را می دهند به داشتن مقدار قابل توجه بالاتری از ذخایر و مقررات وام زیان ده در سال آینده ادامه می دهند.
1-مقدمه
اثربخشی کنترل داخلی بانک ها تحت بررسی دقیق قانون گذاران از سال 1991 بوده است. گزارش GAO در سال های 1991 و 1994 مستند می کند که بسیاری از بانک ها ورشکسته ذخایر و مقررات وام زیان ده نادرست با توجه به روش های کنترل داخلی ضعیف، تحریف صورت های مالی خود داشته اند. ذخایر وام زیان ده مقدار برآوردی قرار گرفتن بانک در معرض زیان برای پوشش وام های برجسته تخریب شده غیر قابل وصول است...