دانلود مقاله ترجمه شده پتانسیل آللوپاتیکی سویا برروی جوانه زنی و رشد گونه های علف های هرز

عصاره های آبی بدست آمده از ساقه ها و ریشه های Glycin max که برای مشخص شده پتانسیل آللوپاتیکی شان در رابطه با جوانه زنی و رشد گیاهچه های علف های هرز در زیست سنجی آزمایشگاهی ، مورد آزمایش قرار گرفتند. ساقه و ریشه G.max بطور جداگانه در آب مقطر با نسبت 1:1 (w/v) به مدت 24 ساعت به منظور آماده سازی عصاره آبی خیسانده شدند. آب مقطر نیز بعنوان شاهد استفاده شد. بذرهای گونه های مورد نظر در پتری­دیش جوانه زدند و روزانه بمدت 7 روز شمارش شدند. عصاره ریشه G.max (50، 75 و 100%) باعث کاهش جوانه زنی بذر S. halepense و S. cereale. شد. مقدار متوسط LC₅₀  عصاره­های ریشه و ساقه G.max در رابطه با مهار جوانه­ زنی S.cereale به ترتیب 40 و 38% و در S.halepense  به ترتیب 43 و 41 % بود. همه چهار غلظت عصاره دارای فیتوتوکسینی بیشتری نسبت به عصاره ریشه دارد و کاهش طول ریشه در هر چهار گونه نشان داده شد. در حالی که عصاره ریشه باعث کاهش طول ریشه S.cereale در غلظت 100% را نشان داد. دانه های S.halepense   دارای حساسیت بیشتری در مقایسه با S.cereale در مورد جوانه ­زنی داشتند. عصاره آبی ساقه G.max دارای فیتوتوکسینی بیشتری در مقایسه با عصاره آبی ریشه، حتی در پائین­ترین غلظت (25%) بود.

آللوپاتی پتانسیلی برای کنترل علف­ های هرز از طریق تولید و رهاسازی مواد شیمیایی آللوپاتیک از برگ­ ها، گل­ ها، دانه ­ها، ساقه­ ها، ریشه­ ها مواد زنده گیاهی و یا تجزیه ­شده می­باشد. در حال حاضر آللوپاتی یک چالش و مواد شیمیایی آللوپاتیک یک منبع می­باشند. آللوپاتی بعنوان یک استراتژی طبیعی در محافظت گیاهان در برابر دشمنان زیست محیطی و گیاهان رقابت کننده می­باشد.این فرآیند شامل متابولیت­ های ثانویه گیاه است و بعنوان مواد شیمیایی آللوپاتیک (آللوکمیکال) نامیده می­شوند...