دانلود مقاله ترجمه شده پلیمریزاسیون بچ امولسیونی وینیل کلراید : کاربرد طرح آزمایشی به منظور بررسی اثرات متغیرهای اجرایی بر اندازه ذرات و توزیع اندازه ذرات

اندازه ذرات (PS) و توزیع اندازه ذرات (PSD) در پلیمریزاسیون امولسیونی وینیل کلراید، دو ویژگی مهم موثر بر فرآیندپذیری لاتکس، و کیفیت نهایی محصول میباشند . یکی از معمولی ترین اشکال کاربردی امولسیون پلی (وینیل کلراید ) (E-PVC) پلاستیسول (پراکندگی پایدار ذرات E-PVC در پلاستیسایزر ) میباشد . خواص کاربردی پلاستیسول هایی مانند رئولوژی و تشکیل فیلم به شدت وابسته به PS و PSD است . ذرات کوچک  موجود در پلاستیسول در محیط هایی با ویسکوزیته بالا نتیجه میشود ، در حالی که در کاربرد های خمیر (مانند تولید چرم مصنوعی) ، حضور ذرات بزرگ برای آماده سازی پلاستیسول با ویسکوزیته پایین ضروری است ، و PSD گسترده ای مطلوب میباشد . در پردازش E-PVC، وقتی که  پلاستیسول تا 180-200  C گرم می شود ، تحت دو فرایند قرار میگیرد ، که به عنوان ژل شدن و  همجوشی شناخته شده است. این نشان می دهد که نسبت ژل شدن با کاهش PS با توجه به فعل و انفعالات بین ذرات و پلاستیسایزر  افزایش میابد . علاوه بر این، شکل و توزیع اندازه مناسب بر پدیده همجوشی اثر میگذارد  که  اهمیت در عملکرد موثر پردازش دستگاه ها میباشد . در طول امولسیون پلیمریزاسیون ، PS و PSD با فعل و انفعالات  سه پدیده عمده ، به نام هسته ای ، رشد و تجمع ذرات پلیمر اداره میشوند . با وجودی که دوره هسته ای کاملا کوتاه است، تولید هسته ذرات در طی مراحل اولیه ی پلیمریزاسیون، نقش حیاتی را در تعیین اندازه متوسط ذرات (MPS) و لاتکس نهایی PSD  را ایفا میکند . فرض میشود که     PSDبه عنوان یک توالی از توزیع زمانی است که در آن ذرات پلیمری مختلف هسته دار میشوند .  چون مونومر وینیل کلراید (VCM) به مقدار کم محلول در آب است، هسته ذرات ، از طریق مکانیسم های همگن و ناهمگن رخ می دهد. ورود رادیکال  ها به میکل ها ، و سپس واکنش با مونومر منتشر شده ، منجر به هسته ناهمگن یا میکلار میشود ....