دانلود مقاله ترجمه شده پیشنهادی برای طبقه بندی سامانه های ساختاری سازه های بلند

در ساختارهای اولیه در سازه های ابتدای قرن بیستم، چنین فرض می شد که اعضای ساختاری اصولا نیروهای گرانش را تحمل می کنند. امروزه، با پیشرفت طراحی سامانه های ساختاری و مواد با مقاومت بالا، وزن سازه کاهش و باریکی افزایش یافته است که ناگزیر باید به نیروهای جانبی مانند باد و زلزله توجه کرد. به شکل قابل فهمی، خصوصا برای سازه های بلند، با افزایش باریکی و هم چنین انعطاف پذیری، سازه ها از نیروهای جانبی ناشی از باد و زمین لرزه هرچه بیشتر آسیب می بینند. به عنوان یک قانون کلی، وقتی همه چیز یکسان باشد، سازه بلندتر لزوما باید سامانه ساختاری مناسبی برای مقاومت برابر نیروهای جانبی داشته باشد. به طور متداول، سامانه های ساختاری بسیاری وجود دارند که می توانند برای مقاومت سازه بلند در برابر نیروهای جانبی استفاده شوند. در این متن، نویسندگان این سامانه ها را براساس رفتار واکنش پایه مکانیسمی/ساختاری برای مقاومت در برابر نیروهای جانبی طبقه بندی می کنند.

مقاومت سازه های بلند در برابر باد همانند زمین لرزه ها عامل تعیین کننده اصلی در فرمولاسیون سامانه های ساختاری جدید است که با ادامه تلاش های مهندسین طراحی برای افزایش همزمان ارتفاع سازه و مقاومت برابر انحراف درونی، محدودیت های قابل قبول و کاهش مقدار مواد، بدست می آید...