دانلود مقاله ترجمه شده یک روش محاسباتی جدید برای ساخت TIN با استفاده از داده های لیدار

مدل TIN یکی از گزینه های نمایش سطح زمین می باشد که در بسیاری از سیستم های Digital mapping و سیستم های اطلاعات جغرافیایی اتخاذ می گردد. درTIN ، نقاط نمونه ، سطح زمین را به صورتی مدل سازی میکنند که نقاط بیشتر نمایانگر سطوح ناهموار هستند و در نواحی هموار نقاط کمتری وجود دارند . با وجود سادگی آن ، ساخت یک مدل TIN برای یک منطقه شامل مراحل (a) برداشت نقاط نمونه (b)  اتصال نقاط به صورت مثلث (c) مدل سازی در داخل هر مثلث می باشد .

الگوریتم هایی که برای برداشت نقاط نمونه استفاده می گردند اکثراً یا از مدل ارتفاعی رقومی (DEM) متراکم  و یا مجموعه ای از منحنی میزان های رقومی شده به عنوان ورودی استفاده می کنند. امروزه وجود و رواج لیدار  (Light Detection And Ranging)  ، که ابر نقاط را تولید میکند ، باعث ایجاد نیاز به گسترش یک روش محاسباتی جدید برای برداشت نقاط نمونه از داده های جدید ، شده است . این مقاله یک چارچوب محاسباتی جدید برای برداشت نقاط نمونه به منظور ساخت مدل TIN از روی داده های لیدار ارائه می دهد .

مدل سازی رقومی زمین یک روش مهم می باشد از آنجایی که یک نمایش کامل از توپوگرافی در فرمت دیجیتال ارائه می دهد ، که میتواند به سادگی درسیستم های Digital mapping و GIS مشارکت داده شود. مدل های رقومی زمین (DTM ها) وسیله ی نمایش سطح زمین در یک ساختار داده ی رقومی می باشند. رایج ترین DTMها ، مدل های رقومی ارتفاعی (DEM ها) که سطوح شبکه بندی منظمی می باشند و شبکه های مثلث بندی نامنظم (TIN ها) می باشند. بطور عادی DTM ها با استفاده از فتوگرامتری و به صورت دستی یا اتوماتیک تولید میشوند ، به هر حال در هر دومورد نقاط نمونه به صورت تصادفی انتخاب نمی شوند. سؤال این است که ما تا چه اندازه میتوانیم سطح زمین را با یک مدل گرید بندی منظم مانند DEM نمایش دهیم؟ همچنین تا چه اندازه اگر بخواهیم آن را به روزرسانی کنیم؟ برخلاف DEM ها ، TIN ها نمایش پیوسته ای از سطح زمین می باشند...