مهندسی راه و ترابری گرایشی است که در آن اصول و استانداردهای نوين در ساخت راه های جديد و بهسازی راه های قديمی مورد توجه و پژوهش قرار می گيرد. در این گرایش به صورت خاص به طرح هندسی انواع راه های ارتباطی (اعم از راه های درون شهری، برون شهری، راه آهن، فرودگاه و ...) و مباحث مربوط به طراحی روسازی، زيرسازی، مديريت و نگهداری و تحليل ترافيکی راه ها پرداخته می شود. همچنين طراحی مسيرهای خاص از جمله طراحی تونل، طراحی پل و مشخصات فنی و مهندسی آنها نيز از مواردی است که در اين گرایش مطرح است.

هدف این دوره، آموزش افرادی است که در نهایت دارای توانایی های لازم جهت طراحی و نظارت بر اجرای پروژه های تخصصی در زمینه مهندسی راه و ترابری گردند و ضمناً توان تحقیقاتی کافی جهت حل مسائلی که در این زمینه ها با آن روبرو می شوند را دارا باشند. همانگونه که پیشتر گفته شد این پروژه های تخصصی می تواند شامل راه، راه آهن، فرودگاه، حمل و نقل و ترابری باشد. کشورهای پيشرفته نظير آمريکا، استراليا، آلمان و انگليس در عرصه پژوهشی در رشته راه و ترابری پيشتاز بوده و برای آن امتيازات خاصی قائل می باشند، به عنوان مثال دولت آمريکا سالانه ميلياردها دلار صرف پروژه‌های تحقيقاتی اين رشته می کند.