چکیده
بيماران تحت دياليز اغلب بستري مي‌شوند و در برابر وخامت وضعيت جسماني در طول و بعد از بستري، آسيب‌پذير هستند. فقدان هماهنگي مراقبتي مابين مراكز دياليز سرپايي و بيمارستاني، عامل مؤثري است. مداخلات فعال براي بهبود هماهنگي مراقبتي و نقشي كه پرستاران مي‌توانند قبل، در طول و بعد از بستري ايفا كنند، مورد بحث قرار گرفته‌اند.
1-مقدمه
بيماران تحت همودياليز به طور ميانگين دو بار در سال جمعاً 14 روز در سال بستري مي‌شوند (Brophy، Daniel، Gitlin و Mayne، 2010). همانطور كه عملكرد كليوي به سمت مرحله 5 CKD پيش مي‌رود، نسبت بستري رو به افزايش مي‌رود (سيستم داده‌هاي كليوي ايالات متحده [USRDS] ، 2010). مرحله نهايي بيماري كليوي (ESRD) ، پيش‌بيني كننده بستري مجدد در عرض 30 بعد از ترخيص از بيمارستان است...