دانلود مقاله ترجمه شده افزایش پوشش دهیِ شبکه ی حسگر بی سیمِ همگن با استفاده از الگوریتم ژنتیک

چکیده

به­ عنوان یک نتیجه از پیشرفت­ های حاصل شده در زمینه­ ی ارتباطات بی­سیم، سیستم ­های دیجیتال و فناوری­ های سیستم­ های میکروالکترونیکِ مکانیکی، می­توان گفت که شبکه­ های حسگر بی­سیم (WSN ها) در بسیاری از برنامه­ های مختلف در دنیای واقعی توسعه یافته و به کار برده شده­ اند. به­ خصوص اینکه، استفاده از شبکه­ های حسگر بی­سیم در کاربردهای نظامی، صنعتی، محیط زیستی و بهداشتی، نقشی حیاتی در زندگی روزمره ­ی ما دارند. شبکه­ های حسگر بی­سیم شامل گره­ های حسگر محدود و کوچکی هستند. با توجه به منابعِ محدود و محدودیت­های این شبکه­ ها، می­توان گفت که توسعه ­دهندگانِ شبکه­ های حسگر بی­سیم با چندین مشکل مواجه هستند. مانند مصرف انرژی، استقرار گره، جمع ­آوری اطلاعات و انتقال اطلاعات. استقرار گره، به­ طور مستقیم یا غیرمستقیم دامنه­ های دیگر مسأله را نیز تحت تأثیر قرار می­دهد. بنابراین، در این مطالعه، به یافتن راه­ حلی برای مسئله­ ی استقرار گره  پرداخته می­شود. همچنین با استفاده از با رويكردهای استقرارِ سازماندهي شده، محدوده­ ی تحت پوشش سيستم ­های شبکه­ های حسگر بی­سیم افزايش يافته است. این مسأله تحت عنوانِ مسأله­ ی استقرارِ حسگری با حداکثر پوشش ­دهی (MCSDP) و با دشواریِ NP شناخته می­شود. در نتیجه برای افزایشِ پوشش ­دهیِ توپولوژیِ شبکه­ های حسگر بی­سیم، با استفاده از حسگرهای همگن در یک منطقه­ ی اقلیدسیِ دو بُعدی، پشنهاد شده است که از یک الگوریتم ژنتیک استفاده شود. این مقاله بدین شرح می­باشد: ابتدا پژوهش  ­های مرتبط با ادبیات پژوهشی، به­ صورت خلاصه بیان می­شوند. سپس، مسأله­ ی استقرار گره فرموله می­شود و الگوریتم پیشنهادی به­صورت عمیق توصیف می­شود. در نهایت، نتایج آزمایش­هایی که با الگوریتم ژنتیک پیشنهادی انجام شده­ اند، ارائه شده و مورد بحث قرار می­گیرند. نتایج به روشنی نشان می­دهند که رویکرد پیشنهادی نسبت به رویکرد استقرار اولیه، پوشش ­دهی بهتری دارد.