چکیده
ابرهای ترکیبی، هم ویژگی مقیاس پذیری ابرهای عمومی و هم امکانات کنترلی بیشترِ ابرهای خصوصی را دارند. کارگزار ابر (ترکیبی) یک واسط بین کاربران و فراهم کنندگان سرویس های ابر عمومی است و ممکن است مشتریان را در انتخاب مناسب ترین پیشنهادات که به صورت اختیاری سرویس های مشخصی را با کیفیت بالا تامین می کنند، پشتیبانی کند.
در این مقاله یک الگوریتم سازمان دهی ابر پیشنهاد می شود که سرویس هایی با سطوح مختلف نیازمندی های غیر-تابعی برای منابع خصوصی و عمومی، بر مبنای معیارهای زمان بندی مختلف، ارائه می کند. این الگوریتم با هدف حداکثر کردن رضایت مشتری و درآمد کارگزار، به دنبال افزایش سود با کاهش هزینه ی انرژی از طریق ایجاد روش های صرفه جویی در مصرف انرژی است. برای ارزیابی کارایی از نظر درآمد کارگزار، رضایت مشتری و مصرف انرژی در حالات مختلف تخصیص منابع، از یک مدل شبیه سازی استفاده شده است. نتایج شبیه سازی نشان می دهد که تفاوت روش ها به بار سیستم وابسته است، یعنی در نرخ بار کم و متوسط، استفاده از روش روشن و خاموش کردن تا حد زیادی صرفه جویی در مصرف انرژی را افزایش می دهد.
-1مقدمه
تحلیل گران مهم مثل گارتنر احتمال هیجان انگیز شکل گیری کارگزار ابر (CB) را پیش بینی کرده بودند [1]. طبق اظهارات گارتنر، کارگزار یک شرکت خدماتی است که به عنوان واسط بین کاربران و فراهم کنندگان سرویس های ابر عمل میکند و تخصص آن، ارزیابی پیشنهاداتی است که با نیازهای کاربر بیشترین تناسب را دارد و در ادامه، تطبیق و توسعه ی محصولات جدید بر اساس آن پیشنهادات است [2]. فرصت شغلی دیگر برای اپراتورهای ابر، ناشی از محدودیت اکثر زیرساخت های ابری و نگرانی در مورد پایین بودن کیفیت خدمات (QoS) ارائه شده است. به طور کلی، تنها ویژگی QoS که فراهم کنندگان خدمات ارائه کرده اند، در دسترس بودن خدمات در مدل 24× 7 است [3]. در دسترس بودن برای بسیاری از برنامه های شغلی که به ویژگی های غیر عملکردی بیشتری نیاز دارند، کافی نیست. این شکافها به افراد جدید مانند شرکت های کوچک ICT واسطه (SMEها) فرصت ورود به بازار را می دهد تا در ابرهای اختصاصی خود، خدمات کارگزاری و همچنین خدمات خاص را با کیفیت بالا و با سطوح مختلفی از QoS ارائه کنند…