چکیده
یک نانو جاذب جدید از طریق عامل دار کردن هیدروکسی آپاتیت با اکسید آهن (Fe3O4/HAP) سنتز شد. این ماده به عنوان یک جاذب سطحی مؤثر و اقتصادی برای حذف جیوه (II) از آب استفاده شد. ساختار بلوری و مورفولوژی Fe3O4/HAP با استفاده از آنالیزهای XRD و SEM تعیین شد. اثر مقدار جاذب، زمان تماس، pH اولیه و غلظت اولیه یون جیوه روی قابلیت جذب سطحی بررسی شد. برای ارزیابی رفتار جذب سطحی، مدل های ایزوترم و معادلة سینتیکی ارائه شد. برازش داده های تجربی روی مدل ایزوترم لانگمویر بهتر بود. جذب سطحی جیوه روی Fe3O4/HAP از معادله سینتیکی شبه مرتبه دوم پیروی می کند. به دلیل قابلیت جذب بالای Fe3O4/HAP، مقدار قابل ملاحظه mg/g 2/492 Hg2+ را می توان حذف کرد (تا %98)، و تحت شرایط بهینه جذب در حدود 10 دقیقه به تعادل می رسد. با بررسی پارامترهای ترمودینامیکی مشخص شد که فرایند جذب سطحی دارای ماهیتی گرماگیر است. ظرفیت جذب سطحی Hg(II) روی Fe3O4/HAP با افزایش دما افزایش می یابد.
1- مقدمه
جاذب های سطحی معمول عمدتاً کربن های فعال، زئولیت، رُس ها، زیست توده و مواد پلیمری را شامل می شوند (Crini, 2006; Di Natale et al., 2011; Hsi and Tsai, 2012). با این حال، ظرفیت های جذب پایین و سخت بودن جداسازی از جمله معایب این جاذب ها هستند، که نشان دهنده نیاز برای تحقیقات جدید به منظور دستیابی به مواد با کارایی بالاتر است. اخیراً مطالعاتی در مورد کاربرد مواد معدنی برای تصفیة پساب های حاوی فلزات سنگین انجام شده است. زئولیت (Apiratikul and Pavasant, 2008; Pitcher et al., 2004)، مونت موریلونیت (Bhattacharyya and Gupta, 2008; Wu et al., 2009)، رکتوریت (Huang et al., 2008a; Huang et al., 2008b)، دیاتومیت (Al-Ghouti et al., 2004; Šljivić et al., 2009a) و تبادل یون برای حل کردن مشکل پساب از طریق جذب سطحی، رسوب دهی و تشکیل کمپلکس استفاده شده اند…