دانلود مقاله ترجمه شده بررسی قابلیت همکاری در ابر: دسته بندی، استانداردها، و تمرین

چکیده

پردازش ابری یک الگوی محاسباتی جدید است که کاربرانی که نیازهای محاسباتی متفاوتی دارند می­توانند از طریق آن به منبع مشترکی از منابع محاسباتی قابل تنظیم، دسترسی داشته باشند (مانند سرورها، شبکه، حافظه، پایگاه داده، اپلیکیشن­ها و خدمات). بسیاری از فراهم کنندگان ابر تجاری در 6-7 سال گذشته به وجود آمده­اند و هریک معمولاً زیرساخت­ها، APIها و قالب­های توصیف اپلیکیشنِ خاص خود را برای دسترسی به منابع ابر و همچنین پشتیبانی از قراردادهای سطح خدمات (SLAها) ارائه می­کند. این محدودیت دیدگاه فروشنده، در زمانی که کاربران نهایی ابر بخواهند اپلیکیشن­ها را روی زیرساخت­های مختلف در موقعیت­های جغرافیایی مختلف مستقر کنند یا یک سرویس را از یک فراهم کننده­ی ابر به دیگری منتقل کنند، انعطاف پذیری را به شدت محدود می­کند. اخیراً برای اشتراک یکپارچه­ی منابعِ چند فراهم کننده­ی ابر تلاش­هایی انجام شده تا همکاری متقابل ابری تسهیل شود، یعنی چند فراهم کننده­ی ابر، چه صنعتی و چه دانشگاهی، بتوانند با هم کار کنند. ما در این مقاله، با تمرکز بر قابلیت همکاری بین بسترهای ابری IaaS (زیرساخت به عنوان سرویس) مختلف، تحقیقات اخیر را به صورت جامع بررسی می­کنیم. ما تحقیقات موجود درمورد دسته بندی و استانداردسازی همکاری متقابل ابری، و همچنین فناوری­ هایی عملی ابری را، هم از دیدگاه فراهم کنندگان ابر و هم از دیدگاه کاربران بررسی می­کنیم تا همکاری متقابل را امکان پذیر سازیم. ما مشکلات و چالش­ها را مطرح می­کنیم تا این حوزه تحقیقاتی را ارتقا دهیم و امیدواریم مسیر را برای تحقیقات آتی هموار کنیم.

پردازش ابری شباهت زیادی به هتل کالیفرنیا پیدا کرده است: هروقت یک فراهم کننده انتخاب کنید می­توانید در هر زمانی آن را چک کنید- اما هیچ­گاه نمی­توانید آن را ترک کنید [1].

-1مقدمه

اخیراً پردازش ابری به عنوان یک الگوی جدید محاسبات مطرح شده است تا سرورهای مشترک در مراکز داده را به صورت یک زیرساخت ابری سازماندهی کند و می­تواند منابع پردازشی مورد نیاز (مانند CPU، حافظه، شبکه، پایگاه داده، اپلیکیشن­ها و خدمات) را در هر زمان و مکانی و به صورت پرداخت-به-ازای-استفاده، به کاربران ارائه کند. پردازش ابری با تامین و ارائه سریع منابع، با کمترین تلاش مدیریتی کاربر و کمترین دخالت فراهم کننده ­ی ابر، روش­های محاسباتی مقیاس پذیر و مقرون به صرفه ­ای ارائه می­کند. طبق تعریف NIST [2]، مدل پردازش ابری پنج ویژگی اصلی دارد: سلف-سرویس برحسب درخواست، دسترسی گسترده به شبکه، اشتراک منابع، آلاستیسیتیِ (قابلیت تغییر) سریع و خدمات اندازه گیری شده، و همچنین سه مدل خدمات دارد: SaaS (نرم افزار به عنوان خدمات)، PaaS (پلتفرم به عنوان خدمات) و IaaS (نرم افزار به عنوان خدمات). ابر برای پشتیبانی انواع اپلیکیشن­ ها بسیار مفید است، از جمله اپلیکیشن­ هایی که محاسبات زیادی دارند (محاسبات-محور) [3]، حافظه-محور هستند [4]، و اپلیکیشن­ های وب که به پهنای باند نیاز دارند [5]…