دانلود مقاله ترجمه شده تفاوت‌های بین هیپرتروفی قلبی آسیب‌شناختی و فیزیولوژیکی: روش‌های درمانی جدید برای معالجه نارسایی قلبی

چکیده

بطور کلی، هیپرتروفی قلبی (افزایش حجم قلبی) یک نشانه پیش‌آگهی ضعیف است. بزرگی قلب یکی از مشخصه‌های بسیاری از انواع نارسایی‌های قلبی است. هیپرتروفی قلبی که در ورزشکاران اتفاق می‌افتد (هیپرتروفی فیزیولوژیک) یک استثنای جالب توجه است. هیپرتروفی قلبی فیزیولوژیکی در پاسخ به تمرینات ورزشی از لحاظ نیمرخ ساختاری و مولکولی با هیپرتروفی آسیب‌شناختی مرتبط با اضافه بار فشاری یا بیماری متفاوت است. هیپرتروفی فیزیولوژیکی از طریق سازماندهی طبیعی ساختار قلبی و عملکرد قلبی طبیعی یا افزایش‌یافته مشخص می‌شود، در حالی که هیپرتروفی آسیب‌شناختی معمولا مرتبط با تنظیم بالادستی ژن‌های جنینی، تصلب بافت‌ها، اختلال عملکرد قلبی و افزایش مرگ و میر می‌باشد.در حال حاضر روشن است که چندین مولکول نشانگر، نقش‌های منحصر به فردی در تنظیم هیپرتروفی آسیب‌شناختی و فیزیولوژیکی ایفا می‌کنند.بررسی حاضر امکان هدف‌گیری مسیرهای پیام‌رسانی حفاظت قلبی و ژن‌های فعال شده در قلب ورزشکار برای درمان یا پیشگیری از نارسایی قلبی را مورد بحث قرار می‌دهد.

1-مقدمه

هیپرتروفی قلبی (افزایش حجم عضله) معمولا به عنوان یک نشانه پیش‌آگهی ضعیف در نظر گرفته شده و تقریبا با همه انواع نارسایی قلبی مرتبط می‌باشد. نارسایی قلبی یک بیماری ناتوان کننده است که افزایش میزان مرگ‌ و میر، بستری شدن در بیمارستان و درجه شیوع را به همراه دارد. یک استثنای قابل توجه در زمینه ارتباط بین بزرگی قلب و وقوع نارسایی قلبی، قلب ورزشکار است. تمرین ورزشی شدید همچنین موجب وقوع یک پاسخ هیپرتروفی خواهد شد، در حالی که با حفظ یا افزایش عملکرد قلبی مرتبط می‌باشد...