چکیده
امروزه تسهیلات ارائه شده از سوی دولت الکتریک سبب می‌شود که نهادهای دولتی به دنبال تغییری باشند که با رشد اساسی همراه باشد. در نگاه اول، این پیشرفت شبیه به جنبش طراحی فرایند کسب‌وکار در بخش خصوصی می‌باشد. اگرچه سیاست‌گذاران و اقدام گران بخش دولتی، پیشرفت‌های اخیر را با عنوان BPR نام‌گذاری کرده‌اند، جامعه دانشگاهی و پژوهشی با انجام مقایسه به نتایجی دست یافته‌اند. در مقوله ی درک پیچیدگی چالش‌هایی که در طراحی دولت الکترونیک با آنها مواجه هستیم و تغییر در نهادهای دولتی شکاف‌ها و خلائی وجود دارد. هدف این مقاله تفسیر یافته‌های جنبش BPR در حوزه‌ی دولت الکترونیک می‌باشد که بر اثر تغییر در بخش دولتی حاصل می‌شوند. شاخصه‌ها و چالش‌های BPR با استفاده از بررسی پژوهش‌ها به دست آورده می‌شوند و با دو نمونه از دگرگونی بخش خصوصی در بریتانیا و هلند مقایسه می‌شوند. نتایج این نمونه‌ها نشان می‌دهد که تغییر در دولت الکترونیک نیازمند به طرحی برای یک رشد رادیکال (اساسی) می‌باشد که با استفاده از گام‌های تصاعدی (پله‌ای) امکان‌پذیر بوده و دارای سطح بالایی از مشارکت باشد. یافته‌های این مقاله، دیدگاه‌های ارزشمندی را در زمینه‌ی انواعی از پیچیدگی‌ها و راهبردهای احتمالی به سیاست‌گذاران ارائه می‌دهد که می‌تواند جهت موفقیت در پیاده‌سازی دولت الکترونیک می‌بایست بکار گرفته شوند.
1-مقدمه
عملکرد دولتی متداول در نهادهای دولتی به دهه‌های بسیار دور باز میگردد. خدمات دولتی در جایی بسیار بروکراتیک هستند که دولت انتخابی در زمینه‌ی تأمین‌کننده‌ی خدمات را دارا نمی‌باشد. فناوری‌های اطلاعاتی و ارتباطی (ICT ها) در ساختارها و فرایندهای سازمانی حاضر وجود دارند (بدون توجه به چگونگی رشد آنها). در این زمینه، تغییر رفتار سازمان‌های دولتی و پی‌ریزی همکاری میان نهادهای دولتی با مشکل همراه است. معمولاً خلق پورتال‌هایی (ملی) برای وب می‌تواند امری ساده‌تر باشد تا بر ثبات و وجود دولت الکترونیک خود تأکید نمایند،؛ اما این امر کمتر دربردارنده‌ی اطلاعات سازمان‌دهی شده می‌باشد (بدون تغییر بنیادین در فرایندهای اداری، سیستم‌های اطلاعاتی و فناوری). با توجه به این موارد، مشابه با بسیاری دیگر از ملل اروپای غربی، دولت‌های بریتانیا و هلند نیز تلاش‌هایی را در جهت تحول و تغییر گسترده در دولت صورت داده‌اند...