دانلود مقاله ترجمه شده خوشه‌بندی خورشیدی در شبکه‌های حسگر وایرلس

ذخیره‌ی انرژی نقش تعیین کننده‌ای در یک شبکه‌ی حس‌گر وایرلس است، چون چنین شبکه‌هایی برای قرارگرفتن در خصومت و ناحیه‌ی غیرقابل دسترسی طراحی شده‌اند. در حالی که انرژی باتری حس‌گرهایی که با باتری کار می‌کنند، دیر یا زودتمام می‌شود، استفاده از منابع انرژی تجدیدپذیر مانند انرژی خورشیدی یا گرانشی، ممکن است طول عمر یک شبکه‌ی حسگر را افزایش می‌دهد. هدف ما استفاده از نیروی خورشیدی در شبکه های حس‌گر بی‌سیم و تعمیم LEACH، یک پروتکل مبتنی بر خوشه ی معروف برای شبکه‌های حس‌گر برای خورشیدی شدن است. نتایج شبیه‌سازی بیان شده، نشان می‌دهند که ایجاد LEACH خورشیدی، به طور چشمگیری طول عمر شبکه‌های حس‌گر را افزایش می‌دهد.

شبکه‌های حسگر وایرلس باید منابع بسیار محدود از گره‌ها را در نظر بگیرند[1]. در حالی که بسیاری از محققان فرض می‌کنند همه‌ی گره‌ها در یک شبکه‌ی حس‌گر گره‌های با باتری هستند[7، 14، 15] که می‌توانند با منابع انرژی ‌دیگری مانند نیروی خورشیدی یا گرانشی تغذیه شوند. گره‌های تغذیه شده با چنین منابعی می‌توانند داده را پردازش کنند، بسته‌ها را دریافت و منتقل کنند و وظایف دیگر را بدون مصرف باتری انجام دهند. بنابراین، اجازه دادن برای تغذیه‌ی گره‌ها با انرژی خورشیدی، اکثر وظایفی که نیاز به انرژی دارند را انجام می‌دهد. در شبکه‌های مبتنی بر خوشه، سرخوشه‌ها مسئول انجام وظایف اصلی و انرژی‌بر هستند. در نتیجه، انتخاب گره‌های تغذیه کننده از خورشید، جذاب است. اما این کار با این حقیقت که منبع انرژی دائمی نیست، پیچیده می‌شود. در آزمایشگاه در FU برلین، ما بردهای حسگری تولید کرده‌ایم که دارای سلول‌های خورشیدی هستند. این ما را به کشف این‌که آیا ترجح انتخاب گره‌های خورشیدی به عنوان سرخوشه ممکن است و می‌تواند باعث ذخیره‌ی انرژی شود یا نه…