چکیده
در دنياي ورزش معاصر به طور معمولي ادعا مي‌شود كه در برگزيدگان آن، مديريت ورزش پيچيده است زيرا اين محصول به مشاركت كنندگان تحويل داده مي‌شود و تماشاچيان مزاجي (عجيب) هستند. اين ادعا همراه با اين نظر است كه درصورتي‌كه ورزش حرفه‌اي در بخش عمده‌اي به صورت يك كسب و كار است، محدوده‌اي از ويژگي‌هاي ويژه دارد كه خواستار مجموعه‌اي سفارشي شده از تمرينات براي تضمين عملكرد مؤثر هستند. هدف اين مقاله، آزمودن اين ديگاه از منظر ورزش تجاري و پيشرفت‌هاي اجتماعي- فرهنگي در طول دهه اخير است. در ابتدا پيشنهاد مي‌شود كه هنگامي‌كه هم كسب و كار و هم ورزش درگير سهم بازار پهن‌سازي هستند، ايجاد درآمد، و تقويت برندها، تصور اينكه ورزش داراي يك امتياز انحصاري در خصوص انتقال تجارب احساسي شديد است، قبيله‌اي، و روابط ميان فردي قوي، براي دفاع كردن مشكل است. اين مقاله نتيجه مي‌گيرد كه درصورتي كه ورزش اقتصادي و فرايندهاي اجتماعي صنعتي را ايجاد كرده‌اند كه در اطراف بوروكراسي پيچده ساخته مي‌شود كه هر ساله بيش از هزاران ميليون دلار سرمايه ايجاد مي‌كند، همچنين يك سيستم ناهمگن و متعددي از ساختارها و تجاربي ايجاد كرده است كه براي تركيب جهت خصوصيات ويژه، مشكل هستند.
فهرست مطالب
1- مقدمه
2- استدلال‌هايي در خصوص تعيين حدود ورزش از كسب و كار
3- بررسي خصوصيات ويژه ورزش
4- تركيب وفاداري، شناسايي و خوش‌بيني غيرمنطقي
5- تنش مابين برنده شدن و ايجاد سود
6- تبديل ميدان ورزش به محل كار
7- معماي ورزش سازماني
8- نياز به كيفيت متغير تعادل در مقابل تعادل رقابتي
9-اهميت بحراني برقراري ساختارها براي رفتار اجتماعي (مساعي)
10- بكارگيري تكنولوژي براي اداره موجودي
11- مديريت تجربه- تازه (fishbowl) بازيگران
12- مديريت بازيگران به عنوان سرمايه‌هاي كسب سود
13- تأثير درآميختگي ساختارهاي ليگ
14- توضيحات آخر
1-مقدمه
ورزش هنگامي كه از منظر مديريت نگريسته مي‌شود داراي تاريخچه‌اي مبهم است. همانطور كه Stewart و Smith (1999) ذكر كرده‌اند، مديريت ورزش به طور سنتي مابين دو رويكرد فلسفي متقابل تقسيم شده است. در يك طرف، ورزش به صورت يك نهاد فرهنگي منحصربه‌فرد با گروهي از خصوصيات ويژه نگريسته شده است، درجايي كه كاربرد بازتابي اعمال تجاري استاندارد نه تنها تصميم‌گيري مديريت ضعيفي ايجاد مي‌كند، بلكه همچنين تاريخچه غني آن، وابستگي‌هاي احساسي، پيوندهاي قبيله‌اي و ارتباط اجتماعي را فرسود مي‌كند. از طرف ديگر، ورزش به صورتي نگريسته شده كه بيشتر از ديگر اهداف سرمايه‌گذاري تجاري به طور كلي جهت مقررات دولتي معمولي، فشارهاي بازار و تقاضاهاي مشتري، نيست، و بهترين مديريت بوسيله بكارگيري ابزارها كسب و كار استاندارد صورت مي‌كيرد كه به برنامه‌ريزي، امور مالي، مديريت منابع انساني و وظايف بازاريابي كمك مي‌كند.
در طول زمان، به دليل شركت‌گرايي ورزش، و با وجود ضرورت مديريت ورزش به صورت يك نظم و ترتيب آكادميك، اين تقسيمات تيره و محو شده‌اند. ورزش همچنين با اين واقعيت پيچيده شده است كه در هر دو شكل تجاري و نه براي سود، مانند ديگر خدمات فرهنگي از قبيل تئاتر، هنر، موزيك، مراقبت بهداشتي و تعليم و تربيت، وجود دارد. از طرف ديگر، همچنين مشخص است كه باوجود رشد تجاري‌گرايي و شركت‌گرايي، ظاهراً داراي خصوصيات ويژه زيادي است. اين مقاله بر روي «خصوصيات ويژه و متمايزي كه ورزش را يك مؤسسه منحصربه‌فرد مي‌سازد»، تمركز خواهد داشت (Stewart و Smit، 1999، ص87). به‌ويژه، اين مقاله به دنبال موارد زير است (1) بررسي انتقادي خصوصيات ورزش كه به صورت ويژه و منحصربه‌فرد مطرح شده‌اند، (2) بررسي اينكه آيا اين خصوصيات در اصل در محيط موجود متمايز هستند يا نه، و (3) تصميم‌گيري در اين خصوص كه آيا آنها به اندازه كافي براي تضمين يك رويكرد موقعيتي يا معمولي جهت مديريت ورزش، متمايز هستند يا نه...