دانلود مقاله ترجمه شده یک روش تخصیص چندکاناله چند فرکانسی در شبکه های مِش بی سیم

شبکه های مِش بی سیم[1,2] ، با درجه ی بالایی از تحمل پذیری در برابر خطا و هزینه ی بسیار پایین توسعه و نگهداری، خود را به صورت پویا سازماندهی و پیکربندی می­کنند. روش های جایگزینی برای شبکه های Wi-Fi مرسوم وجود دارد، که نیاز به زیرساختارهای بزرگی داشته و متحمل مسئله ی اتصالات Last Mile می­باشند.WMN ها، پلت فرمی را فراهم ساخته اند که نوع های متعددی از شبکه ها اعم از WSN، Wi-Max و شبکه های سلولا را در آن پلت فرم ادغام کرده و اتصالات اینترنت Broadband   را برای گره های سیال و یا نواحی دور دست فراهم ساخته است. تمامی کاربرد های WMN ها نیازمند توان کاری بالا، تأخیر کم و افزونگی مسیر به اندازه ی کافی می­باشند. ارتباطات بی سیم چند هاپه در wmn ها نیز با چندین مسئله مانند تداخلات زیاد، افزایش تصادم به دلیل وجود پایانه های مخفی و سطح بالایی از ترافیک دست و پنجه نرم می­کنند.به دلیل توسعه ی سریع تکنولوژی الکترونیک، این امکان امروزه وجود داشته تا هر دستگاه را مجهز به گره های بی سیمی با فرکانس های رادیوئی متعدد کنیم تا هر گره بتواند به صورت همزمان بر روی کانال های متعامد به مبادله ی داده ها بپردازد. شبکه ی حاصله، به عنوان شبکه ی مِش چندکاناله-چند فرکانسی شناخته می­شود ؛ این شبکه باعث کاهش تداخلات بی سیم می­شود چرا که فرکانس های رادیوئی مجاور، بر روی کانال های متعامد متفاوتی کار می­کنند که این کار باعث افزایش توان کاری شبکه می­شود. نگاشت بین یک واسط رادیوئی و یک کانال متعامد، به عنوان مسئله ی تخصیص کانال(CA) شناخته می­شود[3,7] و از این رو ضروری است تا بتوان این مسئله را به درستی در شبکه  های WMN حل کرد. فرمولاسیون های متعددی برای CA پیشنهاد شده است و اثبات شده است که این مسئله، یک مسئله ی NP-hard می­باشد. همینطور، هیچ کرانه ی چند جمله ای قطعی ای برای CA وجود نداشته و از این رو باید بر روی توسعه ی متد های هیروستیک متمرکز شویدم...