دانلود مقاله ترجمه شده بررسی دستیابی به تحمل پذیری خطای شبکه های سیار ادهاک (MANETها)

تحمل پذیری خطا یک موضوع مهم طراحی برای ساخت یک شبکه ad hoc سیار قابل اعتماد است. انواع بسیاری از خطاها مانند خطای لینک، خطای گره، رفتار اشتباه گره ها، خطای شبکه، قدرت و مصرف انرژی و غیره ممکن است در شبکه سیار رخ دهد. بسیاری از طرح های موجود شبکه های ad hoc بر پایه ایده محیط های غیر خصمانه می باشد، که در آن هر گره در شبکه با هم کار می کنند و به خوبی رفتار می کنند. عملکرد پروتکل های مسیریابی کنونی، هنگامی که گره های با رفتار نادرست در شبکه وجود داشته باشند، تنزل قابل توجهی می یابند. در این مقاله، ما بر دو الگوریتم مسیریابی تحمل پذیر خطای اجرا شده در شبکه ای با گره های معیوب بحث می کنیم. الگوریتم اولی که به طور خلاصه به عنوان یک اساس بحث شده است، برآورد انتها-به-انتهای خطای مبتنی بر  الگوریتم مسیریابی تحمل پذیر خطا (E2ft) می باشد. و بر این اساس الگوریتم دوم برآورد ضعیف مبتنی بر الگوریتم مسیریابی تحمل پذیر خطا (WEFTR) است.

1-مقدمه

شبکه های ad-hoc سیار به صورت پویا توسط گره های متحرک بدون زیرساخت های از پیش موجود و ثابت تشکیل شده است. برای ارائه ارتباطات انتها-به-انتها در سراسر شبکه، میزبان های همتا برای رسیدگی به توابع شبکه، مانند بسته های مسیریابی، با یکدیگر همکاری می کنند. تحمل خطا خاصیت مهمی در MANET ها می باشد و قابلیت اطمینان از یک منبع ممکن است حتمی نباشد. رویکرد تحمل خطا احتمالاً از گره معیوبی که بر وظیفه کلی شبکه تاثیر می گذارد جلوگیری می کند. تحمل خطا به منظور افزایش قابلیت اطمینان سیستم استفاده می شود...