دانلود مقاله ترجمه شده تجزیه و تحلیل فرآیند تایید مشتری و فروشنده در تجارت الکترونیکی 2.0

این روزها تجارت الکترونیکی 2.0 در حال تبدیل شدن به تجارت الکترونیک متعارف می گردد . زیرساخت تجارت الکترونیک جدید از فناوری های web 2.0 استفاده می کند . این زیرساخت مبتنی بر محتوی خلق شده می باشد . هر کار بر اینترنتی ممکن است محصولات و خدمات را بفروشد یا بخرد و قیمت هایشان را به صورت آنلاین در وب سایت دینامیک پرداخت کنند . تعداد فریب ها  و کلاهبرداری ها همراه با گسترش اینترنت افزایش یافته است و تجارت توسط کاربران اینترنتی عادی ناایمن گردیده است . چون کاربران اینترنتی دارای نام های مستعار هستند و به عنوان افراد یاشرکت های واقعی شناخته نمی شوند ، تجارت بین آنها مورد اعتماد نمی باشد و تجارت بدون اعتماد امکان پذیر نمی باشد از اینرو حرفه ای های فناوری اطلاعات و کسب و کار دست به کار شدند تا وضعیت های جدید را برای تجارت الکترونیکی قابل اطمینان را شروع کردند . شروع تجارت الکترونیک 2.0 با ظهور تکنیک های جدید ، نرم افزار و وسایلی برای امنیت کاربر همراه گردید . ما در این مقاله یک سری تکنیک ها و رویکرد هایی را تحلیل می کنیم که کاربران اینترنتی با نام مستعار را به رسمیت می شناسند . چندین روش ممیزی برای خریدار و فروشنده نظیر ممیزی با کارت های اعتباری ، تصدیق از طریق  سیستم پیام کوتاه ، پرداخت بعد از دریافت کالا، روش های درجه بندی کار بر ، سازماندهی های اعتماد شخص ثالث و امضای دیجیتالی وجود دارند . مقاله حاضر این روش ها را مقایسه می کند و نقاط ضعف و قوت اشان را در اعتماد سازی بین فروشنده و خریدار مطابق با تحقیق مبتنی بر پرسشنامه از کاربران اینترنتی مقایسه می کنند .

1-مقدمه

مطابق با آمار های جهانی اینترنتی در سال 2009 ، تقریبا 1802 میلیارد کاربر اینترنتی در چهان وجود دارند و حدود 399.3 درصد رشد کاربران اینترنتی از سال 2000 تا 2009 گزارش گردیدند . تحقق فضای مجازی یک اقتصاد دیجیتالی جدید را ظاهر کرده است که اقتصادی می باشد که مبتنی  بر کالا ها و خدمات الکترونیکی تولید شده ازطریق کسب و کار الکترونیکی میباشد و از طریق تجارت الکترونیکی مبادله می گردد . جزء مهم اقتصاد دیجیتالی و یکی از مهم ترین تاثیرات اینترنت عبارتست از توانمند سازی تجارت الکترونیکی . همراه با توسعه تجارت الکترونیکی که به یک مدل مهم کسب و کار تبدیل می شود از اینرو امنیت تجارت الکترونیکی یک فاکتور بسیار مهم برای توسعه اش می باشد . شروع web 2.0 یک سری فرصت های جدید را برای کاربران اینترنتی خلق نمود تا از اشتراک اینترنتی رایگان بهره ببرند . این فرصت ها بر تعداد تجارت الکترونیکی C2C افزود ؛ همچنین آن را تجارت الکترونیکی 2.0 می نامند . هم فروشنده و هم خریدار در تجارت الکترونیکی C2C مستعار می باشند از اینرو تایید انها مشکل می باشد . در نتیجه خریدار و فروشنده برای تجارت در اینترنت بی میل خواهند بود . مطلابق با  عبارت [1] ، تنها 15 درصد از کاربران اینترنتی به صورت انلاین خرید می کنند. دلیلی اصلی که کاربران به صورت آنلاین خرید نمی کنند ، به دلیل نبود اعتماد می باشد . اعتماد توسط آهوجا (Ahuja) این گونه تعریف می گردد : تواناسازی که به شما اجازه می دهد تا عملیات ریسکی بالقوه را قبول کنید ولو این که شما می دانید که این عملیات بطور بالقوه ریسکی می باشد . بعضی تحقیق ها در این موضوع انجام گرفته است تا اجزای اساسی را بیابد که می توان اعتماد را برای مشتری به همراه آورد و آنها را به خرید انلاین تشویق می کند . ما در بخش اول این مقاله یک بازنگری را در مورد فاکتور های اعتماد سازی و روش های تایید کاربر در دسترس را انجام می دهیم . ما در بخش دوم یک تحقیقی را مبتنی بر پرسشنامه ای از 100 دانشجو آماده کردیم ؛ ما روش های تایید را مطابق با وضعیت ثابت تحقیق تحلیل می کنیم و نقاط ضعف و قوت اش را بحث می کنیم ...