رئالیسم تلاش می کند زندگی را بدون ذهنیت رمانتیک و ایده آل نشان دهد. به واقعیت های زندگی و شخصیت های عادی زندگی روزمره می پردازد. هدف از استفاده از رئالیسم تأکید بر واقعیت و اخلاق است که معمولاً برای مردم و همچنین جامعه نسبی و ذاتی است. رئالیسم باعث می شود که خوانندگان با واقعیتی روبرو شوند که در جهان اتفاق می افتد نه در دنیای خیالی خود. می توانید این تحقیق رشته هنر را به صورت فایل word دانلود نمایید.
مقدمه
رئالیسم یا واقع گرایی به عنوان اولین جنبش هنرمدرن شناخته می‌شود. در تاریخ هنر سبک رئالیسم راسر آغاز هنر مدرن می‌دانند این مکتب بر این استوار است که زندگی روزمره دنیای مدرن سوژه های بسیار مناسبی برای منعکس شدن در هنر است. این سبک نشان از چگونگی شکل گیری زندگی به لحاظ اجتماعی، اقتصادی، سیاسی و فرهنگی در نیمه قرن ۱۹ میلادی دارد. این دیدگاه منجر به نمود مضامینی نازیبا و زمخت از لحظات عادی زندگی با رنگ های تیره و کدر شده که کاملاً با نظریه زیبایی گرایی در هنر در تضاد بود. واقع گرایی یا رئالیسم در هنرهای تصویری و ادبیات، نمایشی چیزها به شکلی است که در زندگی روزانه هستند، بدون هرگونه آرایش رئالیسم در کلیت خود اصلاحی در تاریخ هنر است که به بازنمایی واقعیت مورد تجربه¬ی انسان¬ها در زمان و مکان معین اشاره دارد.
رئالیسم به مثابه یک روش هنری، قابل تعمیم به بسیاری از آثار هنری صرفنظر از سبک یا اسلوب معین است رئالیسم را در آثاری می‌توان شناخت هنرمند از سطح ظواهر عینی فراتر رفته، حقایقی از روابط گوناگون و پویایی انسان‌ها با یکدیگر و با محیط شان را بیان می کند و به طور کلی با مسئله¬ی انسان چیست و چه می‌تواند شود درگیر می¬شود. رئالیسم چون یک آموزه با نظریه هدفمند در میانه سده نوزدهم، واکنشی در برابر خصلت آرمانی کلاسی سیسم و خصلت ذهنی و تلقینی رمانتیسم بود. واقعیت گرایی سده نوزدهم بر تفسیر همه جانبه زندگی اجتماعی و تجسم دقیق سیمای زمانه تاکید می کرد.