این تحقیق رشته زیست شناسی در مورد ژنتیک می باشد. در عمل استفاده از ژنتیک در مدیریت تاکسون های تهدیدشده در زیستگاه طبیعی محدود شده است. مبانی ژنتیکی اهمیت فوق‌العاده در جمعیت های وحشی دارند. اما متاسفانه این اهمیت به ندرت مورد توجه قرار می‌گیرد. مدیریت ژنتیکی جمعیت های وحشی در حفاظت درونی زیستگاه طبیعی در مرحله ابتدایی و تکمیل نشده قرار دارد. شما می توانید این تحقیق رشته زیست شناسی را به صورت powerpoint دانلود نمایید.
افزایش اندازه جمعیت
نخستین هدفی که در مدیریت گونه های تهدید شده دنبال می‌شود افزایش اندازه جمعیت تا اندازه‌ای است که جمعیت نسبت به تهدیدات عوامل تصادفی (دموگرافی، عوامل محیطی، بلایای طبیعی و ژنتیک) ایمن شود. اگر جمعیت به تازگی از اندازه بزرگی به اندازه موثر در حدود ۵۰ کاهش یافته و به سرعت در حال بازیابی و افزایش دوباره است، در این شرایط عوامل ژنتیکی در کمینه خود است.
در این فرایند اولین گام شناسایی و حذف عوامل کاهش اندازه جمعیت است که در حوزه تخصص زیست شناسان حیات وحش و اکولوژیست ها قرار می گیرد. اقداماتی که باید انجام شود شامل اقدامات قانونی برای کنترل شکار و بهره برداری، طراحی ذخیره گاهها، کاهش آلودگی، بهبود کیفیت زیستگاه و از بین بردن طعمه خواران و رقبای غیر طبیعی می باشد.
مدیریت گونه هایی که یک جمعیت دارند و تنوع ژنتیکی آنها به اتمام رسیده
برای گونه هایی که فقط یک جمعیت از آنها باقی مانده و تنوع ژنتیکی محدود شده دارند تنها راه چاره بهبود زیستگاه و کاهش ریسک‌های مرتبط با محیط جدید و اندازه جمعیت کوچک است. از دیدگاه ژنتیکی بدترین وضعیت ممکن برای گونه در خطر انقراض این است که فقط یک جمعیت درون آمیز از آن باقی مانده باشد و هیچ زیرگونه یا گونه مرتبطی برای اضافه کردن به آن در دسترس نباشد. اطلاعات مربوط به کاهش تنوع ژنتیکی فقط زمانی مفید است که به عنوان شاخصی از شکنندگی چگونه به حساب می‌آید.
استقرار مجدد از جمعیت های منقرض شده
اگر زیستگاه هنوز توانایی حمایت گونه را داشته باشد جمعیت های منقرض شده باید با استفاده از جمعیت های موجود استقرار دوباره پیدا کنند. استقرار مجدد باید با استفاده از متنوع ترین جمعیت‌ها از نظر ژنتیکی و دارای برازش تولید مثلی بالا انجام شود. برای نگه داشتن جمعیت ها در بیشینه ی اندازه ممکن، جمعیت های منقرض شده باید از طریق انتقال دوباره مستقر شوند.
گونه های هاپلو - دیپلوئید
گونه‌های هاپلو - دیپلوئید اندازه جمعیت موثر کوچکتر و تنوع ژنتیکی پایین‌تری از گونه های دیپلوئید برون آمیز دارند. ریسک انقراض بالایی به جهت کاهش تنوع ژنتیکی لوکوس های تعیین جنسیت، متوجه این گونه ها است، اما در مقابل حساسیت آنها به تنش درون آمیزی کمتر است.
هاپلوئید ها
هاپلوئیدی در کل چرخه حیات در بسیاری از میکروب ها دیده می شود. تنها موارد معدودی از تنوع زیستی در میکروب های در معرض انقراض شناسایی شده است. میکروبهای پروکاریوت معمولاً هاپلوئید هستند و در ابتدا به صورت غیر جنسی تولیدمثل کرده و بیشتر آنها تحت تاثیر انتقال افقی ژن قرار می گیرند. مهمترین موضوع حفظ ژنوتیپ هایی هست که به محیط های مختلف سازگاری دارند.هاپلوئیدی در کل چرخه حیات در بسیاری از میکروب ها دیده می شود. تنها موارد معدودی از تنوع زیستی میکروبهای در حال انقراض شناسایی شده است.
گونه هایی با سیستم تولید مثلی دوگانه
گونه های با سیستم تولید مثلی دوگانه دارای گیاهانی با گلهای ماده را دارا می باشند. همچنین گیاهان با گلهای هرمافرودیت (دوجنسی) می باشند. این گیاهان در مواقعی که درون آمیز باشند، محصول دانه کمی داشته باشندو ریسک انقراض بالا برود، فراوانی گلهای ماده را افزایش می دهند.