دانلود مقاله ترجمه شده بررسی اثرات بازیافت درجای گرم بر روی روسازی مخلوط گرم آسفالت

چکیده

تکنیک بازیافت گرم درجا(HIR)  برای اولین بار در مارس سال 2006، در بزرگراه لاهور-اسلام آباد(M-2)، برای بازسازی مقاطعی که عمق شیار در حدود 40 میلی متر بود، استفاده شد. چون فناوری HIR در پاکستان جدید بود برای بررسی اثرات پوشش بازیافتی مسیر راه بر روی عملکرد کلی آسفالت، پژوهش هایی انجام شد. این پژوهش ها، با مقایسه کفایت سازه ای روسازی و خصوصیات مواد قبل و بعد از بازیافت اجرا شد. بررسی های آزمایشگاهی شامل مواردی از قبیل تحلیل حجمی آسفالت گرم  (HMA)، تحلیل درجه بندی سنگدانه ها، استخراج خواص آسفالت (تست نفوذ و رئومتر برشی دینامیکی (DSR)) و مدول انعطاف پذیر بودند. تحلیل پوشش بازیافتی مسیر راه HMA، نشان داد مدول ترکیب سخت مربوط به قبل از بازیافت، کاهش می یابد. تخریب نسبی مصالح در پوشش مسیر راه HMA ، قبل و بعد از بازیافت، مشاهده شد. با این وجود، این پدیده تا حدود مشخصات استاندارد سازمان بزرگراه ملی (NHA) تغییر کرد. این پژوهش، باعث افزایش شناخت HIR در بین مهندسان و پیمانکاران محلی شد.

1-مقدمه

برخی از وظایف چالش برانگیز در مدیریت روسازی برای هر سازمان، شامل افزایش شدید ترافیک وسایل نقلیه، افزایش استفاده از روسازی های مخلوط گرم آسفالت (HMA)، حفظ جریان ترافیک در طول اجرای کار، نگهداری هندسه راه و حذف روسازی های قدیمی هستند. استفاده از روش های نوسازی موثر در مدیریت روسازی ها، که باعث کمترین ضایعات مصالح ساختمانی با ارزش می شوند، در سطح بهره برداری ضروری هستند (AASHTO، 1993). برای تعمیر روسازی ها با هزینه پایین و با حداقل استفاده از مواد جدید، بازیافت درجای  گرم (HIR)، در میان روش های بازیافت، به عنوان یک روش معتبر در سایت، شناخته شده است. با استفاده از HIR می توان نقص های سطحی مانند شیارشدگی، شیار سطحی و ترک خوردگی طولی و لغزش را تا عمق 50 میلی متر با موفقیت تعمیر کرد (کندهال و مالیک، 1997). در پاکستان، روش HIR برای اولین بار در مارس 2006 در بخش لاهور-کالا شاه کاکو از بزرگراه لاهور-اسلام آباد (M-2) بکار رفت. این بزرگراه، از نوامبر سال 1997 در حال بهره برداری است. روش بازیافت سطحی HIR بیشتر، در بخش های دارای شیار، تا عمق 38-50 میلی متر اجرا شد...