دانلود مقاله ترجمه شده اثر قابلیت اطمینان مدل دینامیکی ظرفیت حرارتی در شبکه یکپارچه‌سازی شده مبتنی بر توان بادی

چکیده

شبکه‌های برق در سرتاسر دنیا به سمت بهره‌برداری از منابع دوستدار محیط‌زیست با منابع تجدید پذیر متعدد در حال حرکت هستند. در میان آن‌ها، تولید برق از انرژی باد عمومیت بیشتری یافته است. باد به عنوان یکی از شرایط هواشناسی، اثر قابل‌توجهی روی ظرفیت خطوط داشته و عملکرد خط انتقال تحت این شرایط با عنوان مدل دینامیکی ظرفیت حرارتی (DTR) شناخته می‌شود. برای بررسی این رابطه، بررسی قابلیت اطمینان یک شبکه برق یکپارچه با DTR و مزرعه بادی، از اهمیت بالایی برخوردار است. از این رو، هدف از این مقاله، ارائه روشی است که بتواند این هدف را برآورده سازد. در این روش، شبیه‌سازی ترتیبی مونت‌کارلو (SMC) به خاطر وابستگی ظرفیت خط و توان بادی به زمان، اجرا شده است. در نتیجه، مدل‌سازی این داده‌های سری زمانی با استفاده از مدل‌های خودهمبسته و مدل میانگین متحرک (ARMA) اجرا شده است. علاوه بر این، همبستگی‌های بین ظرفیت خط و توان بادی نیز برای ارائه یک روش عملی برای مدل‌سازی، در نظر گرفته شده است. نتایج نشان می‌دهد که سیستم DTR قادر به افزایش قابلیت اطمینان شبکه بوده و باعث می‌شود که نفوذ بالاتری از انرژی بادی را در شبکه شاهد باشیم.

1-مقدمه

سیستم دینامیکی ظرفیت حرارتی (DTR) بخشی از جدیدترین فناوری‌های شبکه هوشمند است که به هادی‌های الکتریکی این امکان را می‌دهد که تحت ظرفیت‌های بیشتر بر اساس شرایط آب و هوایی منطقه خود، عمل کنند. این امر با افزایش ظرفیت حرارتی هادی صورت می‌گیرد در حالی که به حداکثر دماهای کار طراحی شده نیز بستگی دارد. در عمل، روش DTR برای یک هادی هوایی بدون روکش قابل‌استفاده می‌باشد که تحت استاندارد IEEE 738 در [3] فرمول‌بندی شده و به شدت در صنعت مورد استفاده قرار می‌گیرد. در این استاندارد، ظرفیت‌های خط انتقال در حالت دائمی  به صورت تابعی از سرعت باد (V_ω)، زاویه باد (ϕ)، دمای هوای (T_a)، زاویه تابش خورشید (θ)، مقاومت هادی (R)، و دمای کار هادی (T_c)، فرمول‌بندی می‌گردد که به صورت (1) قابل‌مشاهده است.