دانلود مقاله ترجمه شده رابطه بین فرم شهری و انتشار دی اکسید کربن با بررسی پنجاه شهر ژاپن

این پژوهش رابطه بین فرم شهری و انتشار دی اکسید کربن از مناطق شهری را در پنجاه شهر ژاپن بررسی و مطالعه می کند. در این پژوهش از نقشه های دیجیتالی کرانه اداری به منظور برداشت مناطق شهری از تصاویر ماهواره ایی استفاده شده است. تصاویر برداشت شده به دو دسته  باینری طبقه بندی شده اند : نقاط شهری پر از ساختمان و سایر مناطق دیگر. داده های نواحی مختلف نیز برای انتشار دی اکسید کربن در سطح شهرها با استفاده از منابع منتشر شده در سال 2005 به دست امده است. به منظور بیان کردن کیفیت فرم های شهری از دو روش استفاده کرده ایم. روش اول مربوط به متریک ها و شاخص های چشم اندازی است که به هم فشردگی و پیچیدگی قطعه زمین های مسکونی را شرح می دهند و روش دوم میزان نرخ کاهش مناطق شهری از مرکز شهر را با به کارگیری بافرهای دایره ایی شکل بیان می کند. نتایج به دست آمده نشان می دهند که بین شاخص های فضایی فرم شهر و انتشارات ناحیه ایی دی اکسید کربن در بخش های مسافرتی و مقیم رابطه و همبستگی وجود دارد. از طرفی هم بین به هم فشردگی و پیچیدگی و انتشار دی اکسید کربن در پژوهش ما رابطه ایی معکوس وجود دارد و در پژوهش پیشنهاد نموده ایم که پراکندگی کم و فشردگی شهر ها در مقایسه با شهر های پراگنده می توانند در بخش حمل و نقل مسافر دی اکسید کربن کمتری را منتشر کنند. پژوهش ها نشان می دهند که شهر هایی که دارای تراکم پایین تری هستند و افراد مقیم کمتری را به خود اختصاص داده اند ، دی اکسید کربن کمتری را منتشر می کنند اما با افزایش سکونت گاههای در مرکز شهر می توانند دی اکسید کربن بیشتری را در آن بخش و ناحیه منتشر کنند. در کل به نظر می رسد که پیچیدگی ، نقش مهمی را در انتشار این گاز گلخانه ایی ایفا نمی کند. همچنین پژوهش ما نشان می دهد که جمعیت کمتر و شهر های پراکنده تر می توانند دی اکسید کربن کمتری را منتشر کنند.

در دهه های اخیر رشد جمعیت شهر ها با شتاب تندی روبه افزایش نهاده است ( تجدید نظر و چشم انداز شهر سازی ، 2009 ). در سال 2009 حدود نیمی از جمعیت جهان ( 3.42 میلیارد نفر از 6.8 میلیارد نفر )در  مناطق شهری سکونت داشته اند و آمار نشان می دهد که این میزان در سال 2050 به 68.7 درصد افزایش یابد ( تجدید نظر و چشم انداز شهر سازی ، 2009 ). بنابر تخمین های انجام گرفته ، مناطق شهری به ترتیب 67 و 71 درصد از انژی پایه عمومی و منتشر نمودن دی اکسید کربن ناشی از مصرف این گونه انرزی ها را در سال 2006 به خود اختصاص داده اند...