دانلود مقاله ترجمه شده آیا روش PLS مشکل زیان اخلاقی را حل می کند ؟

 بحث در مورد روش­های اسلامی تأمین مالی سرمایة خصوصی (PE) به ندرت بینش تحلیلی دقیقی نسبت به خصوصیات آن­ها ارائه می­دهد: بدین معنا که تحلیل دقیقی از ویژگی­های آن­ها وجود ندارد. مقالة حاضر به بررسی این موضوع می­پردازد که روش تأمین مالی تقسیم سود و زیان (PLS) چگونه و چه زمانی می­تواند مشکل اطلاعات نامتقارن را حل کند. من در این تحقیق بر طرح­های تأمین مالی مضاربه و مشارکت تمرکز دارم و مدل­ها را تحت فرض زیان  اخلاقی در نظر می­گیرم.  

مدل، نتایج جالبی را نشان می­دهد. اول اینکه، من نشان می­دهم که روش تأمین مالی مضاربه، طرح­های تشویقی قدرتمندی برای عامل (یا پیمانکار) فراهم می­کند. با توجه به اینکه صندوق سرمایة خصوصی (PE) اسلامی به طور فعال در این پروژه درگیر نیست و موفقیت پروژه بستگی به تلاش عامل دارد، چنین روش تأمین مالی بهترین راه حل را نتیجه می­دهد.  

دوم، نتایج حاصل از این تحقیق نشان می­دهد که تأمین مالی مشارکت نمی­تواند مشکل زیان اخلاقی را حل کند. یک توضیح برای این امر می­تواند این واقعیت باشد که این پروژه به طور مشترک توسط دو طرف تأمین مالی می­شود و هر دوی آنها تلاش­هایی را ارائه می­دهند که سبب کاهش انگیزة آن­ها می­شود.

کلمات کلیدی: سهام خصوصی اسلامی، قانون PLS، شریعت، مشوق­ها

 در دهة گذشته، سهام خصوصی(PE) اسلامی به طور چشمگیری در سراسر جهان رشد کرده است (Fenn و همکاران، 1995، Demaria، 2006). در ابتدا توسعة قابل توجهی در کشورهای مسلمان، به ویژه در خاورمیانه در این زمینه رخ داد. بازیکنان اصلی در سهام خصوصی اسلامی، بانک­ها هستند. به عنوان مثال، بانک Arcapita و بانک تأمین مالی خلیج، صندوق­های سرمایه­گذاری را راه­اندازی می­کنند تا بدان وسیله سرمایه ­های شرکت­های ثبت نشدة رو به رشد را جذب کنند. آن­ها سرمایه ­ها را در مناطق مختلف سراسر جهان و در خطوط تجاری جدید که مختصِ بازیکنان بانکداری متعارف است را جمع می­کنند (Ba، 1996و Kettel، 2012). سال­های گذشته، بسیاری از مؤسسات مالی متعارف تمایل زیادی به سهام خصوصی اسلامی نشان دادند: آن­ها برای جذب سپرده­گذاران و سرمایه­گذارانِ بیشتر به شیوه اسلامی عمل می­کنند. امروزه، تنظیم­کنندگان نهادهای مالی متعارف برای اینکه کاری کنند که فعالان اسلامی بهتر از عهدة قراردادهای نظیر قراردادهای متعارف برآیند، معیارهای اسلامی مانند شاخص بازار اسلامی داو جونز در نیویورک و شاخص جهانی اسلامی FTSE در لندن را راه­اندازی می­کنند (Abidi، 2009).