رشته روانشناسی تربیتی یا روانشناسی پرورشی شاخه ای از علم روانشناسی است که حاصل جمع دو علم روانشناسی و تربیت است. روانشناسی تربیتی به کاربرد روانشناسی در امر آموزش و یادگیری اطلاق می شود و علمی است كه به ماهیت و چگونگی یادگیری، روش های آموزشی، سنجش و ارزشیابی آموخته های یادگیرندگان می پردازد. روانشناسی تربیتی نقش کارسازی در زمینه شناخت شاگردان، تربیت معلمان، شناخت فرایند یادگیری، پرورش ابزارهای اندازه گیری روانی – تربیتی و ارزشیابی یادگیری بالاخص یادگیری پیشرفت به عهده دارد.
روانشناسی تربیتی تقریباً همه موضوع های روانشناسی را در بر می گیرد و نقش کارسازی در شناخت شاگردان، تربیت معلمان و طرح و اجرای برنامه‌های آموزشی و پرورشی به عهده دارد، علاوه بر آن برای کمک به افرادی که دارای اختلال های یادگیری هستند نیز سودمند می باشد. دانشجویان رشته کارشناسی ارشد روانشناسی تربیتی ملزم به گذراندن واحد هایی مانند نظریه های انگیزش در آموزش و پرورش، سنجش و اندازه گیری، تعلیم و تربیت اسلامی پیشرفته، نظریه ها و روش های آموزش و ... می باشند.
هدف از دوره کارشناسی ارشد روانشناسی تربیتی تربیت افرادی است که بتوانند:
- به تدریس دروس روانشناسی تربیتی در دانشگاه ها و موسسات آموزش عالی در سطح کارشناسی و پایین تر از آن اقدام نمایند
- در زمینه موضوعات روانشناسی تربیتی به فعالیت های پژوهشی بپردازند
- نسبت به پرورش ابزارهای اندازه گیری های روانی-تربیتی اهتمام ورزند